تشخیص و کنترل بیماری ویروس زنبور عسل کشمیر Kashmir Bee Virus

بررسی اجمالی سریع
بیماری ویروسی زنبور کشمیر Kashmir Bee Virus (KBV) یک بیماری بدخیم است که زنبورهای عسل را در سطح جهان تحت تأثیر قرار می دهد و اغلب تا زمانی که توسط عوامل استرس زا مانند کنه های واروآ فعال نشود، بدون علامت باقی می ماند. به دلیل ماهیت اجتماعی زنبورها به لحاظ اشتراک غذا و ارتباط تماس زنبورهای عسل ، بیماری ویروسی زنبور کشمیر به سرعت ما بین کلنی ها گسترش می یابد. بر خلاف سایر ویروس‌ها ای بیماری هنگامی که توسط زنبورهای نوزادن بلعیده می‌شود باعث عفونت نمی‌شود، اما در صورت انتقال توسط کنه‌های واروآ می تواند به ابزاری کشنده تبدیل ‌شود و تمام مراحل زندگی زنبورها را بدون علائم ظاهری تحت تاثیر قرار ‌دهد.

تشخیص بیماری ویروسی زنبور کشمیر شامل آزمایش مولکولی است، زیرا از نظر ژنتیکی و سرولوژیکی به ویروس فلج حاد زنبور عسل (ABPV) شباهت دارد. اقدامات مدیریتی برای کنترل بیماری شامل بازرسی منظم کلنی، به حداقل رساندن انتقال جمعیت بین کلنی ها، و مدیریت یکپارچه عوامل استرس زا است. درمان خاصی برای بیماری ویروسی زنبور عسل کشمیر وجود ندارد، اما حفظ سلامت و قوی نگه داشتن کلنی از طریق تغذیه مناسب و مدیریت کنه واروآ برای کنترل بیماری بسیار مهم است.

بیماری ویروسی زنبور کشمیر Kashmir Bee Virus
ویروس زنبور کشمیر (KBV) یکی از بیماری هایی است که درست مانند هر ویروس و پاتوژن دیگری زنبورهای عسل را آلوده می کند. از آنجاییکه زنبورهای عسل حشراتی اجتماعی هستند این بیماری می تواند به سرعت در کلنی های زنبور عسل پخش شود. بنابراین ویروس ها به دلیل تماس نزدیک بین زنبور عسل، اشتراک غذا و خوشه شدن در طول دوره های سرد سال پخش می شوند.

بیماری ویروسی زنبور عسل کشمیر در سطح جهانی پخش شده است و به عنوان یکی از خطرناک‌ترین ویروس‌ها در بین تمام ویروس‌هایی که زنبورهای عسل را تحت تأثیر قرار می‌دهند، شناخته می‌شود.یکی از مواردی که این بیماری را بسیار متفاوت از سایر ویروس‌ها می‌کند، این واقعیت است که هنگام رشد زنبور عسل باعث عفونت نمی‌شود.همچنین در زنبورهای بالغ و در حال رشد در حالت مخفی باقی می ماند و هرگز علائم واضحی از خود نشان نخواهد داد.با این وجود ویروس زمانی که توسط کنه های واروآ منتقل می شود ، کشنده می شود و تمام اشکال چرخه زندگی زنبور عسل را تحت تاثیر قرار می دهد.و هیچ علائم ظاهری را از خود نشان نمی دهد. این ویروس درست مانند ویروس فلج حاد زنبور عسل (ABPV) می‌تواند حتی زمانی که سطح متوسطی از آلودگی کنه وجود داشته باشد، کلنی‌ها را نابود کند.

سیستم ایمنی زنبور عسل
زنبورهای عسل به طور غریزی خطر بیماری را از طریق ترکیبی از رفتارها، یعنی مصونیت عملکرد ایمنی فردی یا اجتماعی کاهش می‌دهند. اثربخشی ایمنی فردی و اجتماعی زنبور عسل تأثیر مستقیمی بر وضعیت سلامت کلی کلنی دارد.کنه انگلی واروآ سلامت کلنی زنبور عسل را به خطر می اندازد. انگل ها سطح مواد مغذی لاروها را مصرف می کنند، ایمنی فردی را فلج می کنند و ویروس ها را پخش می کنند. بسیاری از تحقیقات آینده به سمت شناخت بیشتر رابطه ایمنی تغذیه با توجه به سطح استرس، فصل‌های سال یا جمعیت کلنی‌ها خواهد بود.

کلنی های زنبورهای عسل و سایر حشرات اجتماعی برای بقا به رفتارهای گروهی و مصونیت فردی متکی هستند. اینها به مقابله با ویروس‌ها و بیماری‌هایی که سلامت آنها را با خطر جدی مواجه می‌کنند، کمک می‌کند تا به پاتوژن ها و انگل ها پاسخ دفاعی دهند.

مصونیت اجتماعی
مصونیت اجتماعی صرفاً به دفاع دسته جمعی زنبورهای عسل و سایر حشرات اجتماعی در برابر انگل ها و عوامل بیماری زا از طریق تلاش جمعی آنها اشاره دارد. این بدان معناست که هر فرد با عمل به وظیفه خود به رفاه کلی کلنی کمک کرده و این کار به کاهش انتشار انگل ها و پاتوژن ها کمک می کند.

زنبورهای کارگر نقش حذف زنبورهای مرده بالغ و زنبورهای بیمار یا انگلی را از کلنی بازی می کنند. بزرگسالان با بارهای پاتوژن بالا در خارج از کندو می میرند و به این ترتیب مجوعه کلنی را از عفونت بیشتر ایمن می کنند.رفتار تنظیم کننده حرارت نیز توسط زنبورهای عسل برای ایمن نگه داشتن کلنی استفاده شده و این کار به مقابله با پاتوژن های حساس به گرما بطور  مثال بیماری لارو گچی ( Ascosphaera apis) کمک می کند.

جدای از رفتار گروهی؛ زنبورهای عسل نیز بره موم یا رزین گیاهی را جمع آوری می کنند و از این ماده برای ساختن محیطی بدون رطوبت و هوا استفاده می شود که به جلوگیری از انتشار ویروس ها و قارچ ها کمک می کند. ترکیبات موجود در بره موم به تقویت ایمنی زنبورها کمک می کند. سایر ترکیبات موجود در بره موم از طریق خواص ضدعفونی کنندگی جمعیت کنه واروآ را مهار می کند.

مصونیت فردی
زنبورهای عسل همچنین در مورد دفاع در برابر عوامل بیماری زا و بیماری ها به ایمنی فردی متکی هستند. اولین خط دفاعی آنها کوتیکول اسکلت بیرونی است که به عنوان یک مانع فیزیکی و شیمیایی در برابر پاتوژن ها عمل می کند. غشای پوششی دستگاه گوارش نیز اولین خط دفاعی زنبور عسل است. اینها از ورود پاتوژن ها به داخل بدن یا چسبیدن به سطح بدن جلوگیری می کنند. در صورتی که پاتوژن ها بتوانند از خط اول دفاعی زنبورها عبور کنند ، پاسخ سلولی و ایمنی به عنوان دومین خط دفاعی عمل می کند

پاسخ ایمنی ذاتی زنبور عسل شامل شناخت الگوهای ساختاری روی سطح پاتوژن ها است که از طریق عملکرد گیرنده های تشخیص الگو (PRR) به دست می آید . درست مانند سلول های خونی انسان ، اینها پروتئین های کدگذاری شده ای هستند که به عنوان عوامل دفاعی در برابر عفونت های میکروبی در زنبورها عمل می کنند. آنها به طور گسترده به عنوان پپتیدهای ضد میکروبی (AMP) شناخته می شوند . و اینها عبارتند از abaecin ، defencin ، hymenoptaecin و apidaecin.

برخی از مسیرهایی که به طور تجربی برای کنترل عملکرد ژن های AMP در پاسخ به عفونت ویروسی شناسایی شده اند عبارتند از : Toll، JNK، Imd و Jak-STAT. مطالعات دیگر نیز اشاره کرده اند که زنبورهای عسل که به ویروس فلج حاد زنبور عسل آلوده شده اند، پاسخ های ایمنی سلولی یا هومورال را فعال نمی کنند.مطالعات مشابهی که اخیراً انجام شده است، طیف‌های مختلفی از مسیرهای محرک را در پاسخ ایمنی ذاتی سلولی هنگامی که زنبورهای عسل به ویروس فلج حاد اسرائیل (IBPV) آلوده می‌شوند، نشان داده است.

تشخیصبیماری ویروسی زنبور عسل کشمیر
ویروس زنبور کشمیر زمانی که از نظر ژنتیکی و سرولوژیکی مورد تجزیه و تحلیل قرار گیرد، ارتباط نزدیکی با ویروس فلج حاد زنبور عسل دارد. در طول مطالعه انتقال ویروس فلج مزمن زنبور عسل (CBPV) به این دو ویروس اشاره شد که آلاینده‌های کلیدی هستند. اعتقاد بر این است که هر دو ویروس باید از یک منبع منشا گرفته باشند و مسیرهای تکاملی متفاوتی را در مناطق جغرافیایی مختلف طی کرده باشند. این ویروس ها می توانند همه کلنی زنبور عسل را همزمان آلوده کنند و بر زنبور عسل تأثیر بگذارند و وضعیت را بسیار نامطلوب کنند.

بیماری های ویروسی زنبور عسل کشمیر و ویروس فلج حاد زنبور عسل ممکن است ارتباط نزدیکی با هم داشته باشند، اما این دو را می توان به راحتی از طریق آزمایش های آزمایشگاهی متمایز کرد. آزمایش های پیچیده انجام شده نشان می دهد که پروتئین های VP4 این دو ویروس از نظر سرولوژیکی متفاوت هستند. هنگامی که ژنوم مورد ارزیابی قرار می گیرد، بین دو ویروس تفاوت قابل توجهی وجود دارد.این یک موقعیت کلیدی حاوی ساختارهای RNA اولیه و ثانویه است که به متخصصان کمک می کند ویروس را تشخیص دهند.

آزمایش و ارزیابی مولکولی ، استراتژی‌های کلیدی ای هستند که در تشخیص ویروس زنبور کشمیر در کلنی‌های زنبور عسل Apis mellifera به ما کمک می‌کنند.برخی از روش‌های پیچیده که شامل سرولوژی، یعنی وسترن بلات شیمی‌لومینسانس، و یا تقویت اسید نوکلئیک، یعنی RT-PCR یا واکنش زنجیره‌ای پلیمراز رونویسی معکوس است، مؤثر هستند.

روش دیگر تشخیص عفونت ویروسی در برخی شرایط از طریق رنگ آمیزی آبی Coomassie ژل های SDS-PAGE امکان پذیر است. در شرایط آزمایشگاهی ویروس زنبور عسل کشمیر به راحتی از ویروس فلج حاد قابل تشخیص است. آزمایش های مختلف انجام شده ترکیب RNA ویروسی را هدف قرار می دهد. این شامل استفاده از آنتی سرم تک اختصاصی ایجاد شده در مقابل پیکورناویروس فرضی مانند پلی پپتید VP4 است.

آزمایشات آزمایشگاهی نیازمند مقدار کمی از مواد داخلی بدن زنبور عسل است. بنابراین بررسی یک زنبور عسل برای اطمینان از وجود تعدادی پاتوژن یا ویروس کافی است. ویروس زنبورهای کشمیر می تواند از طریق چندین مسیر به کلنی های زنبور عسل منتقل شود. هر گونه اثری از این ویروس که در غذای بچه‌ها، ژل رویال، مدفوع، عسل یا گرده‌ها شناسایی شود به این معنی است که ویروس از طریق منابع غذایی آلوده در کلنی زنبور عسل از طریق خوراکی منتقل شده است.

علاوه بر این هر یک از ردپای ویروسی که در کنه‌های واروآ یا ترشحات بزاقی آن‌ها شناسایی می‌شود، نشان می‌دهد که انگل واروآ می‌تواند عامل یا ناقل ویروس زنبور کشمیر باشد. با این وجود مطالعات هنوز نقش مؤثری را که کنه‌های واروآ در انتقال ویروس به لحاظ فیزیکی یا بیولوژیکی ایفا می‌کنند، تأیید نکرده است.

؛؛ کنه ها در انتقال ویروس ها در زنبور عسل نقش مهمی دارند. در واقع به زنبورداران توصیه می‌شود که کنه‌های واروآ را به عنوان اقدامی برای مقابله با بیشتر ویروس‌هایی که زنبورداری را درگیر می‌کنند، کنترل کنند.

علائم ویروس زنبور کشمیر
ویروس زنبور کشمیر را می توان از طریق تعدادی از علائم و نشانه ها شناسایی کرد.

دسته اول:
•  لرزش بال ها و بدن زنبورهای بالغ . زنبورها قادر به پرواز نیستند و می توان آنها را در حال خزیدن روی زمین یا روی ساقه گیاهان دید.
•  زنبورهای بیمار و ضعیف در کنار هم قرار می گیرند.
•  زنبورهای عسل بیمار با شکم متورم دیده می شوند که منجر به اسهال خونی می شود. آنها پس از بروز علائم در مدت زمان بسیار کوتاهی خواهند مرد.

دسته دوم:
•  مشاهده زنبورهای بالغی که چرب و بدون مو هستند و می توانند پرواز کنند اما بعد از چند روز توانایی پرواز خود را از دست داده و بدن آنها شروع به لرزیدن کرده و نهایتا خواهند مرد.

ممکن است بخشی یا همه این علائم در کلنی زنبور عسل دیده شوند. کندو هایی که به شدت تحت تأثیر قرار می گیرند، به ویژه قوی ترین ها، به سرعت شروع به از دست دادن کارگران بزرگسال می کنند و در نهایت این مشکل منجر به از بین رفتن کلنی می شود . این بیماری ممکن است در ابتدا علائمی از خود بروز نداده و بعد از شدت گرفتن آلودگی شروع به آشکار شدن کند. زنبورداران باید مراقب هرگونه علامتی که خارج از وضعیت عادی و طبیعی کلنی رخ می دهد، باشند. رفتار کلی کلنی می تواند به عنوان یک راهنما برای شما عمل کند.

بیماری زایی
ویروس‌های زنبور کشمیر معمولاً سیستم گوارشی را هدف قرار می‌دهند و از طریق مصرف خوراکی غذا وارد سیستم می‌شوند. این ویروس سلول های اپیتلیال واقع در روده میانی را آلوده می کند. این سلول ها به طور مداوم جایگزین می شوند و به طور معمول توسط غشاها و فیلترهایی که پاتوژن ها را از بافت های روده دور نگه می دارند، محکم می شوند.نوزما سرانا و نوزما آپیس انگل هایی هستند که ناحیه روده را آلوده کرده و ضایعاتی در اپیتلیوم ایجاد می کنند و این اجازه را می دهند تا ویروس های مضر مانند ویروس‌ زنبور کشمیبه همولنف نفوذ کنند و برخی دیگر از سلول های بدن زنبور عسل را از بین ببرند.

جالب اینجاست که یک انگل خارجی مانند کنه وآروا مستقیماً از همولنف زنبور عسل تغذیه می کند. منافذی روی کوتیکول زنبور عسل ایجاد می کند که راه را برای ورود ویروس ها هموار می کند. به یاد داشته باشید، اکثر عفونت های ویروسی در صورت مصرف خوراکی هرگز منجر به عفونت نمی شوند. با این حال اگر مستقیماً به همولنف وارد شود، چند ذره ویروس لازم است تا باعث عفونت شود. بسیاری از ویروس هایی که زنبورهای عسل را تحت تأثیر قرار می دهند توسط کنه واروآ منتقل می شوند.

برخی از ویروس‌ها مانند لارو کیسه ای (Sacbrood) از طریق آزمایش‌های آزمایشگاهی در کنه‌های وآروا شناسایی شده‌اند. با این حال کنه های واروآ ویروس را مستقیما منتقل نمی کنند. ولی آزمایش‌های دیگر نشان داده است که ویروس زنبور کشمیر در کنه‌های واروآ تکثیر می‌شود.

اقدامات کنترلی برای ویروس زنبور کشمیر
ویروس‌های زنبور کشمیر می‌توانند بدون اطلاع قبلی در کلنی‌های عادی و سالم باقی بمانند و بعداً در مواقع استرس فعال می شوند. بیشتر ویروس‌های زنبور عسل وقتی با سایر عوامل استرس‌زا مانند واروآ یا نوزما ترکیب شوند، مضر هستند. بنابراین مدیریت مداوم و یکپارچه این محرک ها ، می تواند به حداقل رساندن آسیب ویروس کمک کند.

بازرسی منظم از کلنی های زنبور عسل بسیار مهم است. زنبوردار باید با علائم و نشانه هایی که می تواند به تشخیص اینکه آیا عفونت ویروسی وجود دارد یا خیر، آشنا باشد. برخی از این موارد عبارتند از: کلنی هایی که به کندی رشد می کنند و الگوهای پراکنده زایی که نشان می دهد نوزاد حذف شده است. (در صورت مشکوک بودن به بیماری، باید نمونه برداری و تشخیص انجام شود)

ویروس زنبور کشمیر درمان خاصی ندارد. بنابراین زنبورداران باید اقدامات توصیه شده را برای کنترل و به حداقل رساندن ویروس ها در کلنی های زنبور عسل بکار ببرد. زنبورداران می توانند انتشار ویروس را کاهش دهند و قرار گرفتن در معرض سایر محرک ها مانند انگل ها، آفت کش ها و کمبودهای تغذیه ای را کاهش دهند. علاوه بر این جمعیت های کنترل نشده کنه های واروآ عامل اصلی انتقال عفونت های ویروسی هستند.

1 . تغذیه و ایمنی
شهد و گرده گل به طور ایده آل برای حفظ زنبور عسل کافی هستند زیرا حاوی نیازهای غذایی مورد نیاز هستند. زنبورها به طور معمول گرده و شهد را در فصول اوج جمع آوری می کنند و به صورت نان زنبور و عسل برای دوره های کمبود ذخیره می شوند.منبع اصلی انرژی برای تمام مراحل رشد زنبورها عسل است که به طور ایده آل سرشار از کربوهیدرات است. از سوی دیگر گرده، پروتئین و سایر مواد مغذی را فراهم می کند که برای ایمنی، رشد و پرورش نوزادان ضروری هستند .

نوع خوراکی که زنبورهای عسل مصرف می‌کنند بر ایمنی آنها تأثیر می‌گذارد و مستقیماً بر نحوه واکنش کلنی به ویروس‌هایی مانند ویروس زنبور کشمیر و غیره تأثیر می‌گذارد. پروتئین موجود در گرده سرشار از اسیدهای آمینه است که به تولید پپتیدها در مسیرهای ایمنی کمک می کند. علاوه بر این کربوهیدرات‌های حاصل از عسل به پمپ کردن انرژی برای فرآیندهای متابولیک کمک می‌کنند که بر واکنش‌های ایمنی سلولی و واکنش‌های هومورال ذاتی تأثیر می‌گذارند. همچنین منبعی از متابولیت های ثانویه گیاهی است که دارای خواص ضد میکروبی هستند.

بنابراین باید به عنوان اولین خط دفاعی در برابر ویروس زنبور کشمیر، خوراک کافی و با کیفیت در اختیار زنبورهای عسل قرار گیرد. پس از انجام این کار رسیدگی به بقیه امور بسیار آسان تر می شود. با این حال مبارزه با کنه واروآ باید در کنار ملاحظات تغذیه ای در اولویت باشد. به یاد داشته باشید که وجود منابع فراوان در فصول اوج، رشد جمعیت کنه واروآ را نیز تحریک می کند.

کنه ها حتی در زمان های سخت مکانیسم های بقا را توسعه داده اند. به عنوان مثال در طول پاییز و زمانی که زاد و ولد به حداقل می‌رسد ، جمعیت کنه واروآ به طور قابل توجهی افزایش می‌یابد. انگل ها همچنین در داخل سلول های نرها سریعتر رشد می کنند. این سلول ها از آنجایی انتخاب می شوند که سلول ها بزرگتر هستند و مرحله پس از سرپوش گذاری آنها 15 روز طول می کشد که بسیار بیشتر از زنبورهای کارگر (11 روز) است. بنابراین کنه ها می توانند در هر چرخه فرزندان بیشتری تولید کنند.

2 . انتقال کلنی را به حداقل برسانید
زنبورداران باید انتشار ویروس بین کلنی ها را کاهش دهند زیرا در صورت وجود تعداد کلنی های زنبور عسل، عفونت های ویروسی بیشتر می شود. و این را می توان با:
کاهش تعداد کلنی های زنبور عسل در هر زنبورستان.
•  استقرار استراتژیک کندوها برای جلوگیری از رانش زنبورهای عسل آلوده فاصله بین کلنی های زنبور عسل با کندوهایی که در جهت های مختلف قرار دارند.
•  اجتناب از استفاده از قاب های کلنی های آلوده و سایر کلنی های زنبور عسل. از هر گونه کلنی که علائم عفونت ویروسی را نشان می دهد باید اجتناب شود.
•  تمام ابزار و تجهیزات کندو باید پس از بررسی با الکل تمیز شود.
•  زنبورهای عسل را با خوراک باکیفیت تغذیه کنید.

3 .  راهکارهای مدیریتی
راه حل های مدیریتی می تواند به جلوگیری از شیوع ویروس زنبور کشمیر و سایر ویروس ها کمک کند. استفاده از نژادهای زنبورهای عسل مقاوم به کنه واروآ  به این موضوع کمک خواهد کرد. برخی از نژادهای مقاوم شامل زنبور عسل روسی است . سایر نژادهایی که به واروآ حساس هستند و با گاز گرفتن مچ پا یا جویدن پا می توانند در برابر KBV و سایر ویروس ها مقاومت کنند. این نژادهای زنبور عسل همچنین توانایی سرکوب جمعیت های ویروسی را نشان داده اند.

4 . قرار گرفتن در معرض آفت کش ها را به حداقل برسانید
زنبورداران باید قرار دادن زنبورهای عسل خود را در معرض آفت کش ها به حداقل برسانند . اول از همه آنها می توانند در مراکز مناطق خود ثبت نام کنند تا از زمان انجام سمپاشی آفت کش در منطقه خود مطلع شوند. همچنین مهم است که با پرورش دهندگان محلی در منطقه ملاقات کنید تا در مورد راه های به حداقل رساندن استفاده از آفت کش ها مشورت شود.

5 . راه حل های فیزیکی
الف . حدف قاب های عسل قدیمی
ویروس‌ها و سایر آلاینده‌های کندو به مرور زمان روی شانه‌های مومی جمع می‌شوند و در صورت حذف نشدن می‌توانند منجر به انتشار ویروس‌ها و بیماری‌ها شوند. بنابراین قاب های مولد قدیمی باید به طور منظم ذوب شده یا به طور کامل حذف شوند. به عنوان یک راهنمای کلی هر سال حداقل ⅓ از قاب های عسل را در هر کلنی جایگزین کنید. هر شانه قدیمی آلوده ای که برداشته شده است باید از بین برود.

ب . تجمع بره موم
بره موم معمولاً در ورودی کندو و منافذ دیگری که در کندو وجود دارد جمع می شود. زنبورها برای طولانی‌ترین زمان از بره موم استفاده می‌کنند و زنبورداران با تأثیر آن در مقابله با ویروس‌ها و بیماری‌های زنبور عسل آشنا شده‌اند. زنبوردار می تواند محلول بره موم را در داخل کندوها بمالد. از طرف دیگر می‌توانید زنبورهای عسل را تشویق کنید تا بره موم را در کندو از راه‌های مختلفی تولید کنند. ابتدا قسمت داخلی چوب مورد استفاده برای ساخت کندو را بتراشید تا زبر شود. این امر زنبورهای عسل را به رسوب بره موم تشویق می کند. ثانیا استفاده از یک پارچه نخی به عنوان پوشش داخلی زنبورها را تشویق می کند تا آن را با بره موم پر کنند.

6 . محلول های شیمیایی
در اصل هیچ درمان شیمیایی خاصی برای ویروس زنبور عسل مانند بسیاری از ویروس‌های دیگر موجود در کلنی‌های زنبور عسل وجود ندارد. خوشبختانه برخی از مواد شیمیایی طبیعی که البته ممکن است به صورت تجاری در دسترس نباشند، به مهار گسترش ویروس کمک خواهند کرد. این مواد از زمانی که زنبورهای وحشی سال‌هاست از آنها استفاده می‌کنند توسط محققان شناسایی شده‌اند. برخی دیگر از طریق آزمون و خطا کشف شده اند و ثابت شده اند که نتیجه بخش هستند.

آنها شامل موارد زیر است:

1 . درمان تیمول
تیمول یک ماده قوی است که به مقابله با بیشتر ویروس هایی که بر کلنی های زنبور عسل تأثیر می گذارند کمک می کند. زنبورستان ها باید با تیمول 0.16ppm  درمان شوند. این ثابت کرده است که سطح ویروس زنبور کشمیر را کاهش می دهد. همچنین به مقابله با فلج حاد زنبور عسل (ABPV) کمک می کند. این را می توان روی زنبورهای عسل تازه ظهور کرده و سپس به کلنی ها بازگرداند. متأسفانه درمان تیمول ممکن است نتایج ثابتی را تضمین نکند.

2 . محلول بره موم
بره موم یکی از محصولات طبیعی است که توسط زنبورهای عسل به عنوان ضد عفونی کننده استفاده می شود. برای تقویت ایمنی زنبورهای عسل و جلوگیری از انتشار ویروس در کلنی های زنبور عسل آزمایش و تایید شده است. محلول بره موم را می توان به عنوان راهی برای مقابله با ویروس زنبور کشمیر و سایر ویروس ها روی کندو و زنبورها استفاده کرد.

3 . عصاره قارچ
عصاره قارچ از دو گونه اصلی، یعنی Ganoderma retinaculum  و  Fomes fomentarius می تواند به کاهش سطح ویروس زنبور عسل کشمیر و سایر ویروس ها در کلنی های زنبور عسل کمک کند.

؛؛ نتیجه گیری !

شما می توانید از طریق کنترل و مدیریت صحیح کنه های واروآ از تلفات کلنی ها در اثر ویروس زنبور کشمیر جلوگیری کنید. زنبور عسل به عنوان یک گرده افشان ضروری برای بسیاری از محصولات کشاورزی و سایر گونه های گیاهی وحشی در سطح جهان در نظر گرفته می شود. درست مانند هر فعالیت کشاورزی دیگری، زنبورداری به عنوان یک سرمایه گذاری در بسیاری از کشورها اهمیت دارد، نه تنها به این دلیل که برای خدمات گرده افشانی برای میوه ها و تولید بذر مورد نیاز است، بلکه به این دلیل که محصولات زنبور عسل را که به کشورهای دیگر صادر می شود، ارائه می دهد.

ویروس زنبور عسل کشمیر در استرالیا یا ایالات متحده چندان رایج یا رایج نیست. با این وجود، در مواردی که بومی است، به ندرت در اروپا گزارش می شود، درست مانند سایر دی سیسترویروس ها. این ویروس معمولاً در کلنی‌های سالم غیرفعال می‌ماند تا زمانی که برخی عوامل محرک یا استرس، تکثیر ویروس را تحریک کنند که منجر به مرگ کلنی زنبور عسل شود.

مطالعات مختلف نشان داده است که عفونت با ویروس زنبور کشمیر در مراحل مختلف رشد زنبور عسل بدون هیچ گونه علائم ویروسی واضح یا قابل شناسایی رخ می دهد. این بیماری در دهه گذشته بسیار رایج بوده است. در واقع به عنوان یک ویروس بالقوه کشنده تلقی می شود که اهمیت بیشتری به توجه یافته و نیاز به اقدام فوری دارد. این به ویژه در دسته ویروس هایی قرار می گیرد که با فروپاشی کلنی در کلنی های آلوده به تخریب کننده کنه واروآ مرتبط هستند.