تشخیص و کنترل بیماری لارو گچی زنبور عسل "Chalkbrood"

بررسی اجمالی سریع
بیماری لارو گچی "Chalkbrood" که توسط قارچ Ascosphaera apis ایجاد می شود، یک بیماری قابل توجه زنبورهای عسل است که منجر به لاروهای مومیایی شده در کندو می شود. بیماری لارو گچی می تواند بر روی نوزادان مهر و موم شده و بدون مهر و موم تأثیر بگذارد، به طوری که لاروها سفید و شبیه گچ می شوند. این بیماری بسیار عفونی است، بطوریکه اسپورهای آن می توانند تا پانزده سال زنده بمانند و خطر آلودگی متقابل کلونی را به همراه دارند.

عوامل محیطی مانند آب و هوای شدید و استرس زای کندو می توانند زنبورها را مستعد بیماری لارو گچی کنند. علائم عبارتند از الگوی نوزادان خالدار و وجود لاروهای مومیایی شده در ورودی کندو تشخیص این بیماری معمولاً ساده است، با علائم قابل مشاهده ای مانند لارو مومیایی شده سفید و کلاهک سلولی سوراخ شده قابل تشخیص بوده ولی نتایج می تواند از طریق آزمایش آزمایشگاهی تأیید شود.

انتقال از طریق گرده های آلوده انجام می شود و می تواند توسط زنبورهای چراگر، تجهیزات آلوده و حتی ملکه های تازه معرفی شده پخش شود. درمان بر روی شیوه های مدیریت خوب، مانند حفظ بهداشت کندو، تهویه مناسب، و تغذیه کافی برای اطمینان از سلامت کلنی متمرکز است. استفاده از زنبورهای مقاوم به بیماری نیز می تواند گسترش بیماری لارو گچی را محدود کند.

درمان های شیمیایی شامل محصولات مبتنی بر اسانس مانند BeeVital Chalkbrood و Vitafeed Green است که به بهبود سلامت زنبور عسل و مبارزه با قارچ کمک می کند. روغن تیمول که علیه کنه های واروآ استفاده می شود نیز می تواند موثر باشد. برای کنترل بیماری لارو گچی ، بهداشت و نظافت ، با توصیه هایی برای برداشت پیله های بالغ برای جلوگیری از عفونت لارو بسیار مهم است.در حالی که بیماری لارو گچی یک تهدید جدی برای کلنی های زنبور عسل است، استراتژی های مدیریت و درمان موثر می تواند گسترش آن را کنترل کند و سلامت زنبورهای عسل را که برای گرده افشانی و کشاورزی حیاتی هستند، تضمین کند.

درباره بیماری لارو گچی
یکی از آفت‌های مهم زنبورهای عسل ، بیماری لارو گچی است که توسط قارچ Ascosphaera Apis ایجاد می‌شود. این بیماری کلنی های زنبور عسل را در سراسر جهان تحت تاثیر قرار می دهد. این بیماری لاروهای زنبور عسل را مومیایی می کند و لاروهای مومیایی شده مانند یک تکه گچ به نظر می رسند، به همین دلیل به آن بیماری لارو گچی "Chalkbrood" می گویند. این بیماری ، لاروهای هر دو جنس سرپوش شده و بدون سرپوش را در کلنی تحت تاثیر قرار می دهد. این قارچ ها تکثیر می شوند و در نهایت تمام لاروهای داخل سلول را می گیرند و آنها را می کشند. این راهنما به شما در درمان بیماری لارو گچی به شما کمک می کند.

در عفونت لارو گچی ، لاروهای مبتلا در نهایت ظاهر پشم پنبه کرکی سفید رنگ را به خود می گیرند. اسپورهای قارچی Ascosphaera Apis بسیار عفونی هستند و می توانند تا پانزده سال در حالت زنده باقی بمانند و در این حالت اسپور قارچ می توانند کلنی های دیگر را در صورت تماس با آنها آلوده کنند.

؛؛ این بیماری گاهی اوقات می تواند در جایی ظاهر شود که از آنتی بیوتیک ها برای سایر درمان های پیشگیرانه استفاده شده است. عوامل دیگر عبارتند از قلیایی بودن (PH) شهد یا غذای مصنوعی، رطوبت و عدم تهویه در کندو.

عوامل مستعد کننده بیماری لارو گچیوجود برخی عوامل و شرایط در کندو، کلنی را مستعد شیوع بیماری لارو گچی می‌کند، به‌ویژه اگر تجهیزات موجود آلوده به اسپور قارچ حتی بصورت نهفته باشد . شرایط آب و هوا و استرس نیز از جمله این عومل هستند.

1. آب و هوای شدید
شرایط آب و هوایی شدید یک عامل مستعد کننده در پیدایش و ماندگاری بیماری لارو گچی است. تغییر دما در لانه مولدین می تواند باعث بیماری لارو گچی شود. شرایط نامساعد آب و هوایی باعث می شود زنبورهای پرستار در کنار هم جمع شوند و بچه ها را بدون مراقبت رها کنند. اگر هوا خیلی گرم باشد، تهویه هوا در اولویت قرار می گیرد. معمولاً اولین لاروهایی که تحت تأثیر قرار می‌گیرند، لاروهایی هستند که در اطراف لبه‌های مولدین قرار دارند، جایی که دمای بچه‌ها ممکن است بالاتر یا پایین‌تر باشد.

2. استرس
استرس یک عامل مستعد کننده برای حمله قارچی است، زیرا زنبورها با رها کردن نوزادان بدون مراقبت ، با استرس مقابله می کنند. وقتی زنبورهای عسل دچار استرس می شوند، این به قارچ ها فرصتی برای رشد می دهد و به دنبال آن قارچ هایی ظاهر می شوند که رشد کرده و آسیب زیادی به کلنی وارد می کنند. بنابراین باید از هر گونه فعالیتی که می‌تواند باعث ایجاد استرس در کلنی شود، پس اجتناب از ایجاد استرس به عنوان عاملی جهت پیشگیری از آلودگی کندو به بیماری لارو گچی لازم است.

علل شایع استرس عبارتند از: سلامتی و تغذیه نامناسب، آب و هوای شدید (دمای بالا و پایین و شرایط رطوبتی خشک و مرطوب)، هرگونه آلودگی و بیماری، ناتوانی ملکه، اختلالاتی مانند جابجایی مکرر کلنی ها، و بهداشت ضعیف کندو.

علائم بیماری لارو گچی
مشاهده علائم بیماری لارو گچی در فصل بهار بسیار ساده تر از بقیه فصول است. با این حال مشاهده علائم در تمام فصول دیگر نیز امکان پذیر است.بارزترین علامت این بیماری الگوی لکه‌دار مولدین در آلودگی‌های شدید است. احتمالاً نمی توان ظاهر پنبه ای کرکی لاروها را اشتباه گرفت. بارزترین علائم حمله این بیماری عبارتند از:

   •  الگوی نوزادان لکه دار؛
   •  مومیایی های گچ مانند در نوزادان باز.
   •  مومیایی های گچ مانند در ورودی کندو.

اولین نشانه آلودگی زمانی دیده می شود که لاروها با یک قارچ سفید کرکی (میسلیوم) پوشیده می شوند که شبیه کپک سفید روی نان یا پشم پنبه بسیار ظریف است. سپس لاروها متورم می شوند تا سلول را پر کنند، بعداً خشک و سفت می شوند و ظاهر مومیایی سفید یا خاکستری/سیاه مانند گچ را به خود می گیرند وبه همین دلیل این نام (لارو گچی)را به خود می گیرد.

هنگامی که زنبورهای کارگر بالغ لاروهای مرده را در داخل سلول‌های درپوش خود تشخیص می‌دهند، سعی می‌کنند سوراخ‌هایی را در کلاهک‌ها ایجاد کنند تا آنها را پاکسازی کنند. سلول های خالی با سوراخ هایی که از طریق کلاهک ها جویده شده اند، نشانه دیگری از این بیماری است. مومیایی‌های گچ‌مانند سفید ظرف مدت ده روز از سلول‌های خود خارج می‌شوند و در کف کندو و بعداً در خارج از ورودی کندو قرار می‌گیرند و به راحتی می‌توان آنها را مشاهده کرد. اگرچه زنبورها اغلب لاروهای مرده را بیرون می کشند و آنها را دور می ریزند، اما اگر آلودگی بیماری به اندازه زیاد گسترش یابد ، زنبورها از عهده تخلیه لاروهای آلوده بر نمی آیند.

مومیایی تیره و سفید گچی. مومیایی های سیاه حاوی میلیون ها هاگ عفونی جدید هستند

تشخیص بیماری لارو گچی
راه مطمئن برای تشخیص عفونت لارو گچی ، آزمایش آزمایشگاهی قارچ است. با این حال در بیشتر موارد این امر ضروری نیست، زیرا مشاهده بقایای لاروهای مرده در کف کندو یا درب ورودی کندو، جایی که پس از خارج شدن از سلول‌ها، رها می‌شوند، به اندازه کافی آسان است. لاروهای مرده کوچک شده و خشک می شوند و مومیایی های گچ مانند سفید یا خاکستری مایل به سیاه را تشکیل می دهند. علاوه بر این سوراخ هایی در پوشش سلول وجود دارد که توسط زنبورهای کارگر هنگام بازیابی مومیایی ها برای دور انداختن آنها بریده می شود. این مومیایی های دور ریخته شده را می توان در نزدیکی ورودی کندوهای کلنی های آلوده یافت.

انتقال بیماری لارو گچی
بیماری لارو گچی از راه های مختلفی قابل انتقال است. زنبورهای چرا‌گر، اگر آلوده شوند، قارچ را با گرده‌های آلوده حمل می‌کنند و آن را در هر کجا که فرود می‌آیند رها می‌کنند. اگر آنها وارد کندو شوند، قارچ ها را نیز در آنجا رها می کنند تا زنبورهای بیشتری را آلوده کند.  ملکه ها اگر به کندوهای دیگر وارد شوند، قارچ و بیماری را در آنجا نیز منتقل خواهند کرد.

زنبورهای کارگر آلوده هنگام تغذیه غذای نوزادان را آلوده می کنند، زیرا هاگ های ناقل بیماری با خوراک گرده مخلوط می شوند. سپس لارو از همان غذای آلوده تغذیه می کند. لاروها در نهایت با اجسادشان که ظاهر مومیایی "گچ مانند" پیدا می کنند، می میرند.طول عمر هاگ ها به شکل زنده، بیماری را به یک چیز بسیار خطرناک تبدیل می کند، زیرا این امر بستر خوبی برای گسترش آن است. ابزارها و سایر وسایلی که برای کار بر روی کندوهای آلوده استفاده می شوند، می توانند سایر کندوها را نیز آلوده می کنند.

نحوه درمان بیماری لارو گچی
اقدامات مدیریتی خوب و استفاده از برخی مواد شیمیایی می تواند در برابر قارچ ها موثر باشد. مواد شیمیایی مختلفی وجود دارند که عمدتاً بر پایه اسانس ها هستند و برای کنترل آلودگی در کلنی ها ساخته می شوند. در بیشتر موارد ضعف عمومی زنبورهای یک کلنی، آنها را در معرض حملات انواع آفات و بیماری ها قرار می دهد. بنابراین حفظ سلامت زنبورها و تغذیه خوب آنها برای دفع بسیاری از حملات توصیه می شود. به غیر از مواد شیمیایی، مدیریت خوب کندو برای کاهش حملات کنه‌ها، قارچ‌ها و حتی باکتری‌ها نقش مهمی دارد. استفاده از زنبورهای مقاوم می تواند گسترش بیماری را محدود می کند.شایان ذکر است که برخی از مطالعات انجام شده در برخی از زنبورستان‌ها نشان داده‌اند که داروهای مبتنی بر تیمول تأثیر قابل‌توجهی بر آلودگی بیماری لارو گچی دارد.

1. شیوه های مدیریت خوب
از آنجایی که بیماری لارو گچی از طریق هاگ منتقل می شود، اقدامات بهداشتی خوب می تواند گسترش را محدود کند. به عنوان مثال، اطمینان از ضدعفونی مناسب لباس های کار، و همچنین دودی و ابزارها و سایر تجهیزات مورد استفاده در کندوها بسیار مهم است. این امر گسترش هاگ ها را از یک کلنی به کلنی دیگر از طریق ابزار و تجهیزات آلوده را محدود می کند.

اثبات شده است که هر گونه فعالیتی که منجر به استرس کلنی شود، می تواند آنرا در معرض آلودگی این قارچ قرار می دهد. به این ترتیب شیوه‌های مدیریتی که استرس وارده بر کندو را کاهش می‌دهند، تعداد هاگ‌های بیماری لارو گچی را نیز کاهش می‌دهند. من به زنبورداران توصیه می‌کنم کلنی‌های سالم قوی داشته باشند، زیرا نشان داده شده است که این امر باعث کاهش شدت بیماری بیماری لارو گچی در کلنی می‌شود.

شیوه های مدیریتی عبارتند از:

تمیز کردن کندو
تمیز کردن کندو با برداشتن تمام لارو های مرده مومیایی ، هم از قسمت پایین و هم از جلوی ورودی که پس از خارج کردن از سلول ها ریخته می شوند، مهم است. این یک فعالیت اولیه است که همچنین از شر بسیاری از آفات دیگر که می توانند به کندو حمله کنند خلاص می شود. با ادامه این تلاش زنبوردار باید تمام شانه های حاوی لارو مرده را نیز حذف و از بین ببرد و در صورت لزوم شانه های جدید عاری از قارچ را تهیه کند.

اطمینان از تهویه مناسب کندو
کندو با تهویه مناسب سلامت زنبور را تضمین می کند. به این ترتیب زنبوردار باید از تهویه مناسب اطمینان حاصل کند.

تغذیه
زنبورداران برای بیمه کردن زنبورها در برابر روزهای سخت مانند زمستان یا زمانی که گیاهان برای تامین شهد کافی نیست، زنبورهای خود را از شربت قند و گرده تازه غیرآلوده تغذیه کنند و در صورت امکان از مکمل های دیگر استفاده کنند. تغذیه خوبی سلامت یک کلنی را تضمین می کند و او را قادر می سازد تا به مبارزه با بیماری لارو گچی و سایر آلودگی ها بپردازد.زنبوردار باید اطمینان حاصل کند که مبادله آلودگی بین کندوها کم است یا اصلاً تبادلی وجود ندارد تا بتواند از شیوع آلودگی جلوگیری شود.

2. استفاده از زنبورهای مقاوم به بیماری
در بسیاری از نقاط جهان مشاهده شده است که برخی از کلنی های زنبور عسل کمتر از سایرین تحت تأثیر بیماری لارو گچی قرار می گیرند. این تفاوت به توانایی برخی از زنبورها در برداشتن کلاهک و حذف لاروهای مرده از سلول های درپوش خود نسبت داده شده است. با انتخاب ملکه زنبورهای عسل و یا به دست آوردن ملکه از کندوی هایی که در برابر این بیماری مقاومت نشان می دهند، می توان از اثرات گچ بری کاست.

به طور خلاصه ترکیبی از شیوه‌های مدیریتی که استرس و هاگ‌های لارو گچی را کاهش می‌دهد، حفظ کندوهای قوی و سالم، و استفاده از زنبورهای کلنی‌هایی که نسبت به بیماری لارو گچی مقاومت نشان می‌دهند، راههای پیشنهادی برای کاهش آلودگی بیماری لارو گچی در کلنی جدید است.

ما اکنون راه حل های شیمیایی برای درمان بیماری گچ را مورد بحث قرار خواهیم داد.

3. درمان بیماری لارو گچی با مخلوط BeeVital Chalkbrood
Beevital Chalkbrood یک مخلوط ارگانیک است که از رشد قارچ لارو گچی جلوگیری می کند و به از بین بردن نوزاد آسیب دیده کمک می کند و زنبورها را تشویق می کند تا لاروهای مومیایی شده را حذف کنند.این درمان باید در بهار و پاییز انجام شود، اما می‌توانید در هر زمانی بدون آسیب رساندن به عسل در طول جریان شهد از آن استفاده کنید. مخلوط را مستقیماً از بطری بین قاب‌های نوزاد آلوده استفاده می‌کنید و تقریباً از 20 تا 30 میلی‌لیتر در هر کلنی استفاده می‌کنید. درمان دو تا سه بار در فواصل 7 تا 10 روز تکرار می شود.این محصول بهتر است با کف و سقف دارای تهویه برای جلوگیری از تجمع رطوبت استفاده شود. زنبورداری بهداشتی امری ضروری است، بنابراین تجهیزات خود را به طور مرتب بشویید و تمیز کنید.

4. درمان بیماری لارو گچی با عصاره Vitafeed Green
Vitafeed Green یک عصاره مایع است که از اسانس های گردو، مرزنجوش و آویشن تهیه می شود. این برای کمک به بهبود سلامت زنبور عسل و تحریک توسعه کلنی طراحی شده است. یک کلنی سالم و قوی برای دفع قارچ ها نشان داده شده است، زیرا زنبورها می توانند در صورت لزوم با تغییرات محیطی (تهویه و تولید گرما) مقابله کنند. اثبات شده که یک کلنی ضعیف نسبت به حمله قارچی مقاومت بسیار کمتری از خود بروز می دهد ، زیرا زنبورها توانایی لازم را برای تهویه کندو ندارند. قارچ ها در محیط های مرطوب و با تهویه ضعیف بهترین رشد را دارند.

خوراک مایع همچنین pH روده زنبور عسل را در محدوده بهینه 6.3 تا 6.6 تثبیت می کند. این موضوع مهمی است زیرا محافظت گسترده ای را در برابر باکتری ها و قارچ های مضر ارائه می دهد.Vitafeed Green دارای خواص آنتی اکسیدانی است. این خاصیت قابلیت مقابله در برابر کنه‌های واروآ و قارچ‌های عامل بیماری لارو گچی را می‌دهد. نشان داده شده است که استفاده از آن باعث کاهش آلودگی قارچ های مسئول انتقال بیماری لارو گچی می شود.

Vitafeed Green را می توان در هر زمانی از سال استفاده کرد، اما معمولاً در اوایل بهار برای تحریک رشد کلنی یا در پاییز برای کمک به آماده سازی زنبورها برای زمستان مؤثر است. یک لیتر Vitafeed Green برای درمان بیست (20) کندو کافی است، بهتر است در یک دوز مخلوط با شربت شکر استفاده شودVitafeed Green به عنوان یک محصول سبز که از عصاره های طبیعی ساخته شده است، هیچ باقیمانده ای باقی نمی گذارد و هیچ اثر منفی روی زنبورها ندارد.

5. روغن تیمول
روغن آویشن یک اسانس است که از گیاه آویشن استخراج می شود و معمولاً برای مقابله با کنه های واروآ استفاده می شود. تصور می‌شود که کنه واروآ بر رشد قارچ‌های مولد بیماری لارو گچی تأثیر می‌گذارد، زیرا کنه‌ها مسئول تضعیف کلنی هستند و آن را در برابر قارچ‌ها حساس‌تر می‌کنند و در پی آن زنبورها برای مبارزه با حمله قارچ بسیار ضعیف می‌شوند. روغن آویشن معمولاً به عنوان بخور استفاده می شود. هنگامی که به عنوان مواد بخور استفاده می شود، اثربخشی تیمول تا حد زیادی به دما، فصل سال و قدرت کلنی بستگی دارد.

اثرات بیماری لارو گچی در زنبورداری
صنعت زنبورداری در سرتاسر جهان به گسترش خود ادامه داده است و محصولات زنبورعسل بیشتری به فهرست خروجی های این بخش اضافه شده است. این حرفه  که به عنوان یک هنر اصیل در بسیاری از نقاط جهان شروع شد و با ایجاد صدها زنبورستان به صورت یک روز در میان به  یک شغل تجاری تبدیل شده است.

زنبورداری سنتی برای تولیدات عسل، موم، بره موم، زهر و بسیاری از محصولات دیگر آغاز شد ولی در حال حاضر زنبورداری تجاری از آن پیشی گرفته است. ولی با این حال تعداد بی‌شماری از بیماری‌ها و آفات به یک تهدید تبدیل شده‌اند و در صورت عدم کنترل آنها خطر نابودی کلنی‌های بزرگ زنبور عسل و در نتیجه کاهش تولید این محصولات وجود دارد.

زنبورداران با بهره مندی از کلنی های زنبورهای سالم که گرده افشان های کلیدی برای بسیاری از گیاهان کشاورزی تجاری در سراسر جهان هستند، چیزهای زیادی به دست خواهند آورد. لذا این صنعت نیاز به حفاظت از زنبورهای عسل در برابر این آفات و بیماری هایی مانند بیماری لارو گچی دارد. این امر به طور طبیعی با شناسایی این آفات و بیماری ها و جستجوی ابزاری برای کنترل آنها آغاز می شود. این یک فرآیند مداوم است که با انجام تحقیقات در مؤسسات علمی در سراسر جهان انجام می شود.

نتیجه گیری !
از آنجایی که تهدیدات زیادی برای کلنی های زنبور عسل وجود دارد، از جمله بیماری لارو گچی ، از زنبورداران خواسته می شود تا تمام اطلاعاتی را که می توانند در مورد عملیات زنبورستان به دست آورند. چنین اطلاعاتی به‌طور رایگان از وزارت کشاورزی ، مؤسسات تحقیقاتی زنبور عسل، باشگاه‌های کشاورزان و سایر نشریات مربوط به زنبورها در دسترس زنبورداران قرار دارد. بیماری لارو گچی یک تهدید برای کلنی های زنبور عسل است و کاهش درآمد برای زنبورداران را در پی خواهد داشت .

نوشته : Michael Simmonds