تغذیه زنبورهای عسل برای جلوگیری از گرسنگی

زنبورهای عسل عسل را برای غذا در کندو ذخیره می کنند:
- برای مصرف در طول زمستان
- وقتی گل های شهد زا کمیاب هستند.

؛؛ زمانی که شهد کم باشد یا در دسترس نباشد، زنبورها از ذخیره عسل کندو استفاده می کنند. در این زمان ها باید مرتباً مقدار عسل ذخیره شده را کنترل کنید زیرا وقتی تمام شود کلنی گرسنه خواهد ماند.

از گرسنگی می توان با موارد زیر جلوگیری کرد:
-  جابجایی زنبورها به منطقه ای که گیاهان شهد تولید می کنند
-  به آنها شکر سفره سفید دهید
-  به آنها شربت تهیه شده با شکر سفید دهید. (کلنی های زنبور عسل را می توان برای مدت طولانی با تغذیه شکر سفید زنده نگه داشت)

عسل به عنوان خوراک زنبورها
به زنبور عسل غذا ندهید مگر اینکه از کندوهای سالم و بدون بیماری خودتان تهیه شده باشد. اسپورهای بیماری لوک آمریکایی می تواند در عسل نیز وجود داشته باشد.تغذیه عسل از منبع ناشناخته ، مانند سوپرمارکت یا حتی زنبوردار دیگری، می تواند باعث عفونت در کلنی شما شود.

اگر به زنبورهای خود عسل مناسب می دهید، آن را در داخل کندو قرار دهید. هرگز عسل را در فضای باز بیرون از کندو قرار ندهید زیرا این کار بر اساس قانون کنترل بیماری دام در سال 1994 غیرقانونی است .

نحوه و زمان تغذیه زنبورها
شربت شکر یا شکر خشک را در فضای باز نگذارید. زیرا در اینصورت انگار به زنبورهای خودتان و همچنین کلنی های وحشی و دیگر زنبورستان های مجاور خودتان غذا می‌دهید و اینکار هدر دادن پول است. تغذیه در فضای باز همچنین می تواند باعث فعالیت زنبورهای سارق در زنبورستان و همچنین گسترش بیماری های زنبور عسل شود.شربت شکر یا شکر خشک را تا عصر داخل کندوها قرار دهید ، زیرا این کار خطر غارت زنبورها از کندوهای تغذیه شده را به حداقل می رساند.

تغذیه شکر خشک
-  کلنی های زنبور عسل متوسط ​​تا قوی را می توان با شکر سفید خشک روی کفی کندو یا داخل سینی زیر درب کندو تغذیه کرد.
-  زنبورها برای مایع شدن کریستال های قند به آب نیاز دارند. آنها آب را از بیرون کندو تامین می کنند یا از تراکم داخل کندو استفاده می کنند.
-  برخی از زنبورداران ترجیح می دهند شکر را با آب خیس کنند تا از جامد شدن آن جلوگیری شود.
-  قند خشک را به کلنی های ضعیف ندهید زیرا ممکن است قادر به جمع آوری آب کافی نباشند

صرف نظر از اندازه کلنی، تغذیه شکر خشک در پاییز و بهار که رطوبت نسبتاً زیاد است، بهترین کارایی را دارد. تابستان‌های گرم و خشک، حل کردن کریستال‌های قند در مایع را برای زنبورها سخت می‌کند.

وقتی یک کلنی در سطح گرسنگی قرار دارد باید در ابتدا ئ قبل از دادن شکر خشک ، با شربت شکر تغذیه شود. این به زنبورها غذای فوری و بدون نیاز به مایع شدن کریستال ها می دهد.

وقتی زنبورها قادر به جمع آوری شهد کافی برای نیازهای کلنی باشند، معمولاً از شکر خشک استفاده نمی کنند. قند در کندو باقی می ماند یا توسط زنبورها در خارج از ورودی کندو رسوب می کند. مقدار کمی شکر خشک ممکن است به مایع تبدیل شده و در سلول ها ذخیره شود.

تهیه و تغذیه با شربت قند
نظرات متفاوتی در مورد میزان صحیح شکر برای استفاده در شربت وجود دارد.

برخی از زنبورداران نسبت 1 قسمت شکر به 1 قسمت آب را ترجیح می دهند و با وزن اندازه گیری می شود (معروف به 1:1). شربت 1:1 معمولاً برای موارد زیر استفاده می شود:
-  تحریک کلنی ها به تولید مثل
-  موم بافی شانه را به خصوص در فصل بهار تشویق کنید.

سایر زنبورداران یک شربت غلیظ از 2 قسمت شکر را به 1 قسمت آب ترجیح می دهند (معروف به 2:1). زمانی که ذخایر عسل در کندو کم باشد از شربت قوی تر برای غذا استفاده می شود. شما می توانید شکر و آب را با وزن یا حجم اندازه گیری کنید زیرا نیازی به دقت 100% در مورد غلظت قند نیست.

آب را در ظرفی به اندازه ای گرم کنید که آب و شکر را در خود نگه دارد. به محض اینکه آب به آرامی به جوش آمد، ظرف را از منبع حرارت خارج کنید. شکر را بریزید و هم بزنید تا کریستال های شکر حل شوند. هرگز پس از افزودن شکر، مخلوط را نجوشانید. شکر می تواند کاراملی شود و تا حدی غیر قابل هضم و برای زنبورها سمی شود.

شربت قبل از اینکه به زنبورها داده شود باید تا دمای اتاق خنک شود. شربت خنک شده را می توان با یکی از 4 روش در کندوها قرار داد.

1 )  تغذیه با شیشه ای مربایی با درب قابل آب بندی
یک ظرف تمیز (مانند یک شیشه یا یک قوطی با درب فشاری) را با شربت شکر پر کنید. درب آن را با 6 تا 8 سوراخ بسیار کوچک سوراخ کنید یا پانچ کنید. بهتر است که قسمت مقوایی را که معمولاً در درب شیشه یافت می شود بردارید.

"دو رایزر" 12 میلی متری را از یک تکه چوب برش دهید و آنها را روی سطح بالای قاب های کندو قرار دهید. ظرف پر شده را برعکس کرده و روی رایزرها قرار دهید.
یک طبق خالی را روی کندو قرار دهید تا شربتخوری را محصور کند و درب کندو را عوض کنید. رایزرها یک فضای زنبور عسل بین میله های بالایی و سوراخ های درب ظرف ایجاد می کنند.

2 )  تغذیه کیسه های پلاستیکی
یک کیسه پلاستیکی فریزر را تا حدی با شربت شکر پر کنید تا تقریباً نصف آن پر شود. کیسه را به آرامی فشار دهید تا تمام هوا خارج شود، سپس گردن کیسه را با استفاده از یک کش ببندید.کیسه را روی سطح بالای قاب ها ، زیر پوشش کندو قرار دهید.

برای ایجاد حدود 6 تا 8 سوراخ کوچک در سطح بالایی بسته از یک سوزن با قطر بسیار کم استفاده کنید. زنبورها شربت را از طریق سوراخ ها می مکند.هرگز سوراخ ها را روی سطح زیر کیسه قرار ندهید زیرا ممکن است شربت سریعتر از آن چیزی که زنبورها می توانند آن را جمع کنند نشت کند. این کار می تواند منجر به از دست دادن شربت در خارج از کندو و غارت آن توسط زنبورهای اطراف شود.

مهم است که بین سطح بالایی کیسه و سطح زیرین درب کندو یک فضای زنبور عسل وجود داشته باشد تا زنبورها بتوانند به شربت دسترسی داشته باشند. در صورت نیاز می توان از رایزر چوبی به ابعاد کندو برای بالا بردن درب آن استفاده کرد.

3 ) تغذیه سینی کم عمق
شربت شکر را در یک سینی کم عمق (مانند سینی فویل آلومینیومی) زیر درب کندو قرار دهید.زنبورها باید بتوانند بدون افتادن در مایع و غرق شدن به شربت برسند. برای این منظور می توان تکه های چوب یا مانند آن که در دستگاه های خنک کننده استفاده می شود، در شربت قرار داد. از نی یا مواد شناوری که با مواد شیمیایی درمان شده (یا در تماس با آنها بوده اند) استفاده نکنید زیرا ممکن است برای زنبورها خطرناک باشد.کندوها باید روی زمین هموار باشند تا شربت از بین نرود و اگر سینی کم عمق نباشد، ممکن است نیاز به استفاده از رایزر باشد.

4 )  شربتخوری قابی
شربت شکر را در یک "شربتخوری قابی" که یک ظرف است، به اندازه یک قاب لنگستروت با عمق کامل قرار دهید. دارای یک صفحه باز است که مانند یک قاب معمولی در حالت فوق العاده قرار می گیرد.تغذیه کننده به مواد شناور نیاز دارد تا زنبورها بتوانند بدون غرق شدن به شربت دسترسی پیدا کنند.

چند بار برای تغذیه موذد نیاز زنبورهاست :
یک کلنی متوسط ​​تا قوی معمولاً ظرف چند روز بدون توجه به نوع شربتخوری مورد استفاده، شربتخوری را خالی می کند.برای کلنی هایی که عملاً عسل ذخیره شده و شهد دریافتی ندارند، خوراک اولیه تا حد زیادی با موارد زیر تعیین می شود:
-   مقدار نوزاد
-   اندازه کلنی
-   تا حدی به اندازه ظرف شربت

؛؛  تغذیه بیش از حد یک زنبورستان بهتر از کم تغذیه کردن است زیرا کمبود ذخیره به طور بالقوه باعث مرگ کلنی می شود.

برای شروع اولیه حدود از 1 تا 3 لیتر را شربت استفاده کنید، سپس مرتباً شانه ها را بررسی کنید تا ببینید چه مقدار شربت ذخیره شده است. از این روش برای تعیین اینکه چند وقت یکبار و چه مقدار شربت به زنبورهای خود تغذیه کنید استفاده کنید. هنگامی که شهد در دسترس قرار گرفت، می توان تغذیه را متوقف کرد.

وقتی شربت به درستی فراوری شود باید دارای رطوبت حدود 18٪ باشد. شربتی که به درستی تغلیظ نشده باشد تخمیر می‌شود و روی زنبورها تأثیر منفی می‌گذارد.قبل از شروع هوای سرد پاییز، باید به کلنی‌های زنبور عسل که ذخیره کافی برای زمستان دارند، شربت کافی داده شود تا ذخایر آنها تقویت شود.

شربت شکر ، عسل را آلوده می کند
شکر باقی مانده در شانه ها نباید با محصول بعدی عسل استخراج شود. زیرا شربت شکر با عسل کندو قاطی شده و محصول استخراج شده با استانداردهای قانونی تعیین شده در کد استانداردهای غذایی نیوزیلند استرالیا - استاندارد 2.8.2 - عسل مطابقت ندارد .

اگر مقدار شکری که به کندو می‌دهید در زمانی که کندوها روی جریان عسل قرار می‌گیرند، کاملاً توسط زنبورها کاملا مصرف شود، ایده‌آل است ولی تشخیص این موضوع مشکل است و همیشه امکان پذیر نیست.در طول گسترش تخمریزی و تولید مثل ، شربت شکر ذخیره شده در شانه های زاد و ولد ممکن است توسط زنبورها به طبق عسل منتقل شود.