ویروس ها در زنبورهای عسل

زنبورهای عسل می توانند به ویروس های زیادی آلوده شوند. ویروس ساکبرود اولین ویروس آلوده کننده زنبور بود که در مقالات علمی در سال 1913 توصیف شد و تقریباً 20 ویروس دیگر متعاقباً بر اساس علائم آنها در زنبورها توصیف شد. با ابزارهای جدید زیست شناسی مولکولی، اکنون می توان از DNA برای شناسایی ویروس های آلوده کننده زنبورها استفاده کرد، حتی اگر هیچ علامتی وجود نداشته باشد.

 غربالگری اخیر زنبورهای عسل جمع آوری شده در پنسیلوانیا نشان داد که آنها به چندین ویروس از جمله ، ویروس بال تغییر شکل یافته (DWV)، ویروس سلول ملکه سیاه (BQCV)، ویروس ساکبرود (SBV)، دو ویروس فلج و غیره آلوده شده اند.

ویروس بال تغییر شکل یافته
هنگامی که یک کلنی به شدت به ویروس بال تغییر شکل یافته (DWV) آلوده می شود، علائم تشخیصی کلاسیک زنبورهای با بال های تغییر شکل یافته را نشان می دهد. هنگامی که این علامت مشاهده می شود، کلنی اغلب علائم دیگری را نیز نشان می دهد که سندرم کنه انگلی (PMS) را تشکیل می دهد. PMS شامل الگوی نوزادان لکه‌دار، لاروهای فرورفته در سلول‌ها، پوشش‌های برداشته‌شده از برخی سلول‌های حاوی شفیره‌هایی که جویده شده‌اند، و جمعیت بالغ در حال کاهش است.

شکل 1. زنبورهایی با بال های تغییر شکل یافته

شکل 2. سلول های بدون درپوش با شفیره های جویده شده

بسته به مرحله عفونت ، شستشوی الکل برای کنه های واروآ ممکن است نشان دهد که تعداد زیادی کنه وجود دارد یا نه. نشان داده شده است که کنه های واروآ، ویروس بال تغییر شکل یافته (DWV) را از زنبوری به زنبور دیگر منتقل می کنند و باعث می شوند که ویروس به سطوح آسیب رسان برسد. بنابراین حتی اگر جمعیت کنه با تغییر شکل بال‌ها و علائم PMS زیاد نباشد، احتمالاً هم کنه‌ها و هم DWV درگیر بوده‌اند.

ویروس ساکبرود
Sacbrood (SBV) با برداشتن درپوش نوزادان در مرحله لارو کشیده مشخص می شود. اگر درپوش و لارو را بردارید، به نظر می رسد که لارو داخل یک گونی است.

شکل 3. سلول های بدون کلاه با لارو کشیده و یک لارو خارج شده از سلولی که به نظر می رسد در یک کیسه است

ویروس فلج
دو ویروس فلج حاد و مزمن وجود دارد که توسط زنبورداران به آسانی قابل تشخیص نیستند. زنبورهای آلوده به ویروس فلج تکان می‌خورند و دارای موی کم یا بدون مو هستند.

شکل 4. زنبورهای طاس، براق و لرزان

عفونت های ویروسی می تواند طیف وسیعی از اثرات را بر زنبورهای عسل داشته باشد، از عدم وجود علائم واضح تا مرگ در عرض چند ساعت. علائم واضح - تغییر شکل بال ها از عفونت DWV، ظاهر بدون مو یا چرب به دلیل عفونت مزمن ویروس فلج زنبور عسل، حرکت ضعیف یا فلج ناشی از ویروس فلج، یا بدشکلی نوزادان از SBV و BQCV، معمولاً نشان دهنده عفونت شدید است.

عفونت های ویروسی با خطر بیشتری برای مرگ کلنی ها در فصل زمستان مرتبط است. کلنی هایی که ویژگی های اختلال فروپاشی کلونی (CCD) را نشان می دهند، به چندین ویروس آلوده شده اند، که نشان می دهد ترکیبی از ویروس ها سلامت زنبورها را در این موارد تضعیف می کند.

* مسیرهای انتقال

ویروس ها می توانند به آسانی در داخل و بین کلنی های زنبور عسل منتقل شوند و همچنین می توانند در میان سایر گونه های زنبور عسل و حشرات در منطقه منتقل شوند. انتقال می تواند از زنبور نر به ملکه در طول جفت گیری، از ملکه به تخم، از پرستار به لارو در طول تغذیه، و بین کارگران در طول مبادله ی مواد غذایی ، یا از طریق محیط، به ویژه زمانی که زنبورها از مواد غذایی آلوده ، مانند ذخایر عسل آلوده در کلنی یا گل های آلوده در مزرعه تغذیه می کنند، منتقل شود.

عفونت‌های DWV ارتباط نزدیکی با انگلی شدن کنه‌های تخریب‌گر واروا دارد.DWV  توسط کنه‌های واروآ منتقل می‌شود و این انتقال شیوع بسیار بالایی را ایجاد می‌کند . تصور می‌شود که کنه‌های واروآ با حذف همولنف عملکرد ایمنی زنبورهای عسل را مختل می‌کنند و همچنین انتقال کنه‌ها ممکن است برای سویه‌های بدخیم‌تر DWV انتخاب شود. 

جالب اینجاست که تعداد فرزندان ماده کنه واروآ در شفیره های آلوده به DWV بیشتر است. DWV ترمیم زخم را در زنبورهای عسل کاهش می دهد و این ممکن است به فرزندان آنها اجازه دهد تا از طریق شکافی که کنه مادر در کوتیکول ایجاد کرده است، غذای بیشتری از شفیره های آلوده به دست آورند.

استرس می تواند توانایی زنبورها را در مدیریت عفونت های ویروسی کاهش دهد. قرار گرفتن در معرض آفت کش ها می تواند پاسخ های ایمنی را کاهش دهد. به عنوان مثال، قرار گرفتن در معرض نئونیکوتینوئیدها، ارگانوسیلیکن ها و آگونیست های کانال KATP می تواند منجر به افزایش تیتر ویروس شود.

علاوه بر این، درمان با آفت کش های شیمیایی برای کنترل جمعیت کنه های واروآ، مانند آمیتراز، می تواند باعث شود زنبورها تحمل کمتری نسبت به عفونت های ویروسی داشته باشند. با این حال ارائه رژیم های غذایی با کیفیت بالا و گرده از گونه های گیاهی مختلف می تواند به زنبورها کمک کند تا سطح ویروسی کمتری داشته باشند.

تشخیص و مدیریت عفونت های ویروسی
گزینه های تشخیص عفونت های ویروسی محدود است. همانطور که در بالا توضیح داده شد، برخی از ویروس ها علائم واضحی دارند که می توان از آنها برای تشخیص وجود آنها استفاده کرد. شناسایی عفونت‌ها در کلنی‌هایی که علائم را نشان نمی‌دهند، تأیید وجود یک ویروس خاص، یا ارزیابی شیوع یا سطوح ویروس‌ها، نیازمند رویکردهای مولکولی مانند واکنش زنجیره‌ای پلیمراز (PCR) است. این سرویس در دسترس عموم نیست.

گزینه‌های مقابله با عفونت‌های ویروسی نیز محدود است زیرا درمان خاصی برای عفونت‌های ویروسی در زنبورهای عسل وجود ندارد. با این حال، زنبورداران می توانند اقداماتی را برای به حداقل رساندن انتقال ویروس و کاهش قرار گرفتن در معرض سایر عوامل استرس زا مانند انگل ها، آفت کش ها و کمبودهای تغذیه ای انجام دهند. در زیر این مراحل را بیان می کنیم. 

 همچنین مهم است که توجه داشته باشید که جمعیت کنه‌های واروآ کنترل‌نشده عامل اصلی عفونت‌های DWV هستند. بنابراین زنبورداران تشویق می‌شوند تا از شیوه‌های بیان شده در مقاله رویکرد مدیریت یکپارچه آفات ، پیروی کنند .

شکل 5. هرم IPM برای کنترل ویروس

 رویکردهای فرهنگی
از ذخایر زنبورهای عسل که در برابر کنه های واروآ مقاوم هستند استفاده کنید. اینها شامل نژاد های روسی که با رفتار بهداشتی نسبت به کنه واروا حساسیت نشان داده و با جویدنی مچ پای کنه ها موجب از بین رفتن آنها می شوند. ذخایر بهداشتی حساس روسی و واروآ نیز نشان داده که می توانند جمعیت ویروسی را سرکوب کنند.

 کاهش انتقال بین کلنی
عفونت های ویروسی در مناطقی با تراکم زیاد کلنی های زنبور عسل بیشتر دیده می شود. زنبورداران می توانند انتقال ویروس بین کلنی ها را با رعایت موارد زیر کاهش دهند:
-  محدود کردن تعداد کلنی ها در زنبورستان
-  جهت دهی کلنی ها برای کاهش فاصله زنبورهای آلوده. کلنی ها می توانند از هم دورتر باشند و در جهات مختلف قرار گیرند یا دارای نشانه های متفاوتی باشند.
-  عدم انتقال قاب ها از کلنی هایی که علائم عفونت ویروسی را نشان می دهد به کلنی دیگر.
-  تمیز کردن ابزار کار یا سایر تجهیزات با الکل پس از بازرسی کلنی که علائم عفونت ویروسی را نشان می دهد.
-  برای زنبورهای عسل جیره غذایی با کیفیت بالا فراهم کنید.

با استفاده از ابزار Beescape.org می توانید تعیین کنید که آیا منطقه اطراف زنبورستان شما گیاهان با کیفیتی را برای زنبورهای شما در طول بهار، تابستان و پاییز فراهم می کند یا خیر . اگر پیش‌بینی می‌شود که کیفیت چراگاه زنبورهای شما پایین است و یا متوجه شده‌اید که زنبورهایتان عسل یا گرده گل را برای مدت طولانی جمع‌آوری نکرده‌اند، باید تغذیه مکمل را در نظر بگیرید.

در چندین مطالعه نشان داده شده که گرده جمع آوری شده توسط زنبور عسل معمولاً در حمایت از سلامت زنبورها بهتر از رژیم های غذایی مکمل است. بنابراین در صورت امکان، تله گرده را برای جمع آوری گرده از کلنی های قوی در نظر بگیرید و گرده ها را تا زمان نیاز در فریزر نگهداری کنید.

 قرار گرفتن در معرض آفت کش ها را کاهش دهید
با استفاده از ابزار Beescape.org می توانید تعیین کنید که آیا منطقه اطراف زنبورستان شما دارای آفت کش های زیادی است یا خیر. زنبورداران همچنین می توانند در PA Plants یا Driftwatch ثبت نام کنند تا در صورتی که برنامه ای برای سمپاشی آفت کش در منطقه آنها وجود داشته باشد ، مطلع شوند. همچنین گفتگو با پرورش دهندگان منطقه شما می تواند مفید باشد.

 طرح حفاظت از گرده افشان PA دستورالعمل هایی را برای بحث در مورد کاربرد آفت کش ها با پرورش دهندگانی که با آنها یا در مجاورت آنها کار می کنید ارائه می دهد. همچنین توجه داشته باشید که قرار گرفتن در معرض آکاراسیدهای مورد استفاده برای کنترل کنه های واروآ (مانند آمیتراز) ممکن است عفونت های ویروسی را تشدید کند.

* رویکردهای مکانیکی

قاب های قدیمی را بردارید
برای از بین بردن ویروس ها و سایر آلاینده های کندو که با افزایش سن شانه موم ایجاد می شوند، باید شانه های قدیمی را به طور منظم از بین برد. به طور کلی توصیه می شود شانه های قدیمی باید از بین بروند و هر سال حدود ⅓ از قاب ها را در هر کلنی جایگزین کنید.

رسوب دهنده بره موم ایجاد کنید
سطح داخلی کندو را می توان با تجهیزات ساده ناهموار ساخت و زنبورها را تشویق کرد روی آن را با بره موم بپوشانند. این را می توان با ساختن تجهیزات چوبی که از یک طرف خشن است یا با خراش دادن سطح چوبی داخلی انجام داد. علاوه بر این استفاده از پارچه به عنوان پوشش داخلی ، زنبورها را مجبور به جمع آوری و رسوب بره موم می کند. نشان داده شده است که بره موم میتواند ژن های ایمنی را در زنبورهای عسل افزایش می دهد و سطح آلودگی به ویروس را کاهش می دهد.

 شکل 6. سطح داخلی ناهموار و پوشش داخلی پارچه هر دو ، زنبورها را تشویق به جمع آوری و رسوب بره موم می کند

رویکردهای شیمیایی
هیچ درمان شیمیایی به صورت تجاری برای درمان عفونت های ویروسی در کلنی های زنبور عسل وجود ندارد. چندین مطالعه در خصوص مواد شیمیایی گرفته شده از مواد طبیعی (نرم) که ممکن است بارهای ویروسی را کاهش دهند، را شناسایی کرده اند ، اما این مواد هنوز به صورت تجاری در دسترس نیستند. این مواد شامل:

درمان تیمول
نشان داده شد که تیمول 0.16 ppm باعث کاهش سطح DWV می شود ، زنبورهای بیرون آمده با تیمول تغذیه و به کلنی ها باز گشتند.ولی با این حال اثر تیمول در سایر روش‌های درمانی سازگار نبود، و بنابراین این نیاز به مطالعه بیشتر دارد.

بره موم
پوشش دادن داخلی کندوهای زنبور عسل با محلول بره موم.

عصاره قارچ
تحقیقات نشان داده است که تغذیه عصاره دو گونه قارچ ( گانودرما رزیناسئوم ، فومس فومنتریوس ) می تواند سطوح DWV و ویروس دریاچه سینا (LSV) را کاهش دهد.

خلاصه مقاله !

* منابع مالی
این مطالب بر اساس کاری است که توسط مؤسسه ملی غذا و کشاورزی، وزارت کشاورزی ایالات متحده، تحت شماره 2018-67013-27538 و وزارت کشاورزی ایالات متحده خدمات بازرسی سلامت حیوانات و گیاهان (#15-8130-0501) پشتیبانی می شود.

نویسندگان :
Christina Grozinger ،  استاد حشره شناسی
Robyn Underwood ، مربی ترویج زنبورداری