فعالیت زنبور عسل در زمستان
فعالیت های زنبورعسل در حدود درجات معینی امکان پذیر است.به عبارت دیگر فعالیت طبیعی زنبورعسل در حدود ۱۰ تا ۳۸ درجه سانتیگراد امکان پذیر می‌باشد و بیشتر از آن کم‌کم فعالیت طبیعی متوقف می‌گردد.
ولی مجموعه زنبورها که به صورت توده در داخل کندو زندگی می‌کنند قادرند حرارت داخل توده را تنظیم و در حد مطلوب ثابت نگهدارند.
در هنگام زمستان که درجه حرارت محیط پایین است گرمای وسط توده زنبور در حدود ۳۵ درجه سانتیگراد ثابت نگه داشته می‌شود. این امر به خاطر فعالیت ماهیچه‌ای بدن زنبورها در سطوح خارجی توده است که گرما را بطرف داخل تود می فرستد و بدن آنها به صورت عایقی مانع از خارج شدن گرما از وسط توده می‌شود. در هنگام زمستان که زنبورها بصورت توده متراکم در می‌آید ابتدا در قسمت پایین کندو و نزدیک سوراخ پرواز متمرکز می‌باشند.
ولی بتدریج با پیشرفت زمستان توده حرکت کرده و بطرف عقب و بالا نقل مکان می‌کند. در مواقعی که هوا خیلی سرد باشد زنبورهای سطح خارجی توده زمستانه سر و قفس سینه خود را به داخل توده فرو برد و فقط شکمشان در سطح توده واقع می‌شود ولی با گرم شده هوا مجددا توده از هم باز شده و فضای بیشتری را اشغال می‌کند و با این عمل نیز درجه حرارت داخل کندو را تنظیم می‌کنند.
در طول زمستان گرچه تخمگذاری ملکه کاهش می‌یابد ولی اغلب مقداری تخم و نوزادان سنین مختلف در وسط توده زمستانه مشاهده شده است.
بهمن ماه:
در این ماه زنبور از خواب زمستانی بیدار می‌شود. در اواسط این ماه ، ملکه شروع به تخم گذاری می‌کند.اگر نسبت به محیط شناخت داریم، باید قانون ۴۰ روزه (تغذیه ی تحریکی) را اجرا کنیم؛ تغذیه در اواخر این ماه ، در چهل روز بعد موج جمعیتی را به راه می‌اندازد که با اول اوج جریان شهد همزمان است . بیماری «نوزوما» هم از آفاتی است که در این ماه زیاد می‌شود
اسفند ماه:
فعّالیّت تدریجی زنبورها از اوّل این ماه آغاز می‌شود. تخمگذاری افزایش می‌یابد و مصرف غذای جمعیت نیز نسبت به ماه های دیگر بیشتر می‌شود. به طورمعمول اوج تلفات زمستانی کلنی‌ها نیز به علت اتمام غذای آنها در این ماه دیده می‌شود.
