در مناطق سردسیر کشورمان مثل شهرها و روستاهای مختلف آذربایجان و خراسان و اراک و همدان و کردستان و … دوره سرمای مداوم زمستانی می تواند در بعضی از سالها پیش از یک ماه طول بکشد.یعنی مدت یک ماه یا بیشتر گرمای هوا چه در روز و چه در شب هیچ وقت از ۴ الی ۵ درجه بالای صفر تجاوز نکند
در نتیجه زنبورعسل نمی تواند کندو را برای دفع مدفوع ترک نماید. زنبور عسل سالم تنها در خارج از کندو، آن هم درحال پرواز قادر به دفع مدفوع است. بنابراین به ناچار باید آنقدر در کندو بنشیند و منتظر بماند تا گرمای هوا بیش از ۸ درجه به بالای صفر برسد. در این موقع زنبور به سرعت از کندو خارج و تا چند متری آن پرواز کرده و خیلی تند در حال پرواز مدفوعش را دفع نموده و فوری به کندو باز می گردد.
در گرمای کمتر از ۸ درجه سانتی گراد عضلاتی که پرهای زنبور عسل را ۲۰۰ بار در ثانیه حرکت می دهند فلج بوده و در نتیجه وی قادر به پرواز نیست.
عسل ماده ایست که تقریبا همه مواد موجود در آن جذب بدن انسان یا زنبورعسل می شود. تنها مقدار فوق العاده کمش غیر قابل جذب بوده و باید دفع شود. در سرمای زیاد و به ویژه مداوم که زنبور قادر به خروج از کندو و دفع مدفوع نیست، مدفوعات آن به تدریج و روز به روز در نزدیکی مخرج در محفظه ای کیسه مانند و قابل حجیم تر شدن به نام مخزن جمع و نگهداری می شوند تا در اولین گرمای مناسب هوا زنبور پرواز کرده و آن را دفع نماید.
سه عدد غده موجود در این مخزن یا همان غده های مخزنی با ترشحات خود مانع پوسیدگی محتویات مخزن می شوند، زیرا پوسیدگی آن باعث پوسیدن روده و در نتیجه مرگ زنبور نیز خواهد شد. به کمک غده های مخزنی زنبورعسل قادر است مدفوع را به مدت تقریبی یک الی دو ماه نگهداری کرده و در فرصتی مناسب در ظهر یک روز آفتابی به خارج از کندو پرواز کرده آن را دفع کند .