بخشی از تاریخچه زنبورداری امروزی
در سال 1851 میلادی کشف مهمی به وقوع پیوست که سرآغاز کلیه پیشرفت های زنبورداری امروزه می باشد. در آن سال یک آمریکایی اهل فیلادلفیا به نام لورنزو متوجه شد که وقتی فاصله ی بین قاب ها و همچنین فاصله ی بین قاب ها و بدنه ی کندو 3/9 میلی متر باشد این فاصله مورد قبول زنبور عسل قرار گرفته و زنبورها دیگر در بین قاب ها و قاب و بدنه موم اضافی به وجود نمی آورند. این فاصله را که به آن فضای زنبور می گویند و مبنای ساختن کندوهای جدید با قاب های متحرک قرار گرفت و از سال 1861 در سراسر دنیا مورد استفاده قرار گرفت.
پس از ساختن کندهایی با قاب های متحرک و در نظر گرفتن فواصل صحیح بین قاب ها و قاب و بدنه، صنعت زنبورداری در جهان با یک تحول عظیم روبرو گردید و مخترعین و علاقمندان به زنبور عسل برای بهره برداری بیشتر و بهتر دست بکار شدند. در بین سال های 1851 تا 1871 میلادی وسایل دیگری در صنعت پرورش زنبور عسل اختراع و به جهانیان معرفی گردید.
وسایل مهمی که در این سال ها اختراع گردید عبارتند از :
1 ـ ورقه مومی آج دار یا موم پرچ شده :
این اختراع که توسط ژوهانس مهرینگ در سال 1857 و در آلمان انجام شد، موجب گردید که کمک بزرگی در صرفه جویی موم زنبور عسل (جلوگیری از تخریب شان ها)و سرعت ساختن شان توسط زنبورها حاصل شود. در واقع با این اختراع موم خالص زنبور عسل را ذوب کرده، سپس به صورت ورقه های نازک در آورده و به ویله ی ماشین مخصوص روی دو طرف آن پایه های شش وجهی سلول های زنبور عسل پرچ می گردد. پس از استقرار این برگه های آج دار در قاب ها و قرار دادن آن ها در کندو و در صورت وجود شهد در طبیعت، زنبورها سریعاً آن ها را به شان تبدیل کرده و در آن ها نوزادان خود را پرورش داده و یا شهد و عسل و گرده ی گل در آن ها ذخیره می کنند.
2 ـ دستگاه استخراج عسل :
در سال 1865 در اتریش شخصی بنام فرانز وان دستگاه استخراج عسل را که به وسیله ی نیروی گریز از مرکز موجب خارج شدن عسل از داخل سلول هایشان می گردد اختراع کرد.
3 ـ شبکه ی ملکه :
شبکه ی ملکه، صفحه شیاردار یا میله ای مخصوصی است که به واسطه ی قطر سوراخ ها یا شیارها یا فاصله ی میله های آن که کمی کوچکتر از عرض قفس سینه ی ملکه است مانع عبور ملکه از آن می گردد. این شبکه را از اوایل سال های 1800 روی سطح کندو قرار داده و ملکه را در زیر آن محبوس می کنند تا نتواند به طبقات فوقانی که محل ذخیره کردن عسل است راه پیدا کند. بدین ترتیب تمام قاب های طبقات فوقانی یک دست حاوی عسل و عاری از نوزادان خواهد شد.
