موثرترین آنتی بیوتیک های طبیعی؛ آیا آنتی بیوتیک های طبیعی واقعاً تاثیر گذارند

از آنتی بیوتیک ها برای از بین بردن یا جلوگیری از رشد باکتری ها استفاده می شود. اگرچه ممکن است شما آنتی بیوتیک ها را به عنوان داروی مدرن تصور کنید؛ اما آنها در واقع از قرن ها قبل وجود داشته اند. آنتی بیوتیک های اصلی، مانند بسیاری از آنتی بیوتیک های امروزی، از منابع طبیعی نشأت گرفته اند.

برخی از عصاره های گیاهی، روغن های عصاره ای و حتی غذاها خاصیت آنتی بیوتیکی دارند. به عنوان مثال، برخی از مواد غذایی و عصاره های گیاهی می توانند از رشد باکتری در غذا جلوگیری کنند. برخی اوقات، این خواص آنتی بیونیک ها از غذا گسترش می یابد و می تواند به بهداشت و سلامت شخصی شما کمک کند. عصاره گیاه کران بری حاوی ترکیبات ضد باکتری و آنتی اکسیدانی است که آن را به یک داروی خانگی برای عفونت های دستگاه ادراری (UTI) تبدیل می کند.

گیاهان نیز می توانند آنتی بیوتیک باشند. یک مطالعه کوچک نمونه برداری از 58 گیاه چینی نشان داد که 23 مورد دارای خاصیت ضد باکتری و 15 مورد دارای خاصیت ضد قارچی هستند. یک مطالعه در سال 2014 نشان داد که یک گیاه درمانی به اندازه یک آنتی بیوتیک شیمیایی در درمان اختلال رشد بیش از حد باکتری های روده کوچک موثر است.

در این مطلب تلاش شده تا به صورت خلاصه به معرفی 5 آنتی بیوتیک طبیعی بپردازیم. استفاده از این آنتی بیوتیک ها به ویژه برای درمان بیماری ها فوق العاده موثر هستند. هرچند که اگر قبل از بیماری از این آنتی بیوتیک های طبیعی استفاده کنید، به راحتی بیماری نمی شوید.

1 ) عسل طبیعی
عسل یکی از قدیمی ترین آنتی بیوتیک های شناخته شده است که به دوران باستان باز می گردد. مصریان اغلب از عسل به عنوان یک آنتی بیوتیک طبیعی و محافظ پوست استفاده می کردند.عسل طبیعی حاوی پراکسید هیدروژن است که ممکن است از خواص ضدباکتریایی آن باشد. این ماده همچنین دارای مقدار زیادی قند است که می تواند به جلوگیری از رشد باکتری های بخصوص کمک کند. علاوه بر این، عسل سطح pH کمی دارد. این ویژگی با دور کردن رطوبت از باکتری ها باعث کمبود آب باکتری ها و از بین رفتن آنها می شود.

برای استفاده از عسل به عنوان آنتی بیوتیک، آن را مستقیماً روی زخم یا ناحیه آلوده قرار دهید. عسل می تواند به از بین بردن باکتری ها کمک کرده و به روند بهبود کمک کند.شما همچنین می توانید عسل را برای کمک به درمان عفونت های داخلی مصرف کنید. کافی است یک قاشق غذاخوری کامل را قورت دهید یا آن را با یک فنجان گرم چای گیاهی به هم بزنید تا یک درمان آرام بخش باشد.

استفاده از عسل به طور کلی بر روی پوست و بدن بی خطر است، هرچند هرگز نباید به نوزاد زیر یک سال عسل بدهید. در عوض، با مشاور خدمات درمانی خود برای یک جایگزین مناسب مشورت کنید.

2 ) عصاره سیر
مدت ها تصور می شد که سیر دارای خواص ضد میکروبی است. مطالعه ای در سال 2011 نشان داد که کنسانتره سیر در برابر باکتری ها موثر است. می توانید کنسانتره یا عصاره سیر را از فروشگاه محلی مواد غذایی بهداشتی خود خریداری کنید. همچنین ممکن است با خیساندن چند حبه سیر در روغن زیتون، خودتان این معجون فوق العاده را درست کنید.

بلعیدن سیر به طور کلی بی خطر است؛ اما مصرف زیاد آن ممکن است باعث خونریزی داخلی شود. حداکثر دو حبه در روز یک دوز قابل قبول در نظر گرفته می شود. اگر از مکمل سیر استفاده می کنید، حتماً دستورالعمل های دوز مصرفی را به صورت ارائه شده دنبال کنید.

اگر داروی رقیق کننده خون مصرف می کنید، قبل از استفاده از سیر به عنوان آنتی بیوتیک با مشاور طب سنتی مشورت کنید. دوزهای زیاد سیر می تواند اثرات این دارو را تقویت کند. همچنین می توانید کنسانتره سیر را مستقیماً روی زخم یا لک قرار دهید.

3 ) عصاره درخت مُر
بسیاری از مردم با مُر آشنا هستند، اما توانایی آن در دفع میکروب های مضر به همان اندازه شناخته شده نیست. متاسفانه بسیاری از مردم نیز با این داروی گیاهی که با عنوان مُرّ مکی نیز شناخته می شوند آشنا نیستند.

محققان در تحقیقی در سال 2000 به این نتیجه رسیدند که عصاره مُر می تواند چندین عامل بیماری زای معمولی را از بین ببرد. شامل :

-    ای.کولای
-    استافیلوکوکوس اورئوس
-    سودوموناس آئروژینوزا
-    کاندیدا آلبیکانس

مُر بطور کلی قابل تحمل است؛ اما مصرف آن ممکن است باعث اسهال شود. در صورت استفاده از مُر بر روی پوست، ممکن است یک بثور پوستی کوچک داشته باشید. اگر در مقادیر زیاد مصرف شود، ممکن است مشکلات قلبی ایجاد کند.مُر به طور معمول از قبل بسته بندی می شود. بنابراین مطمئن شوید که دستورالعمل های مربوط به دوز مصرف شده را بر روی برچسب دنبال کرده اید.

4 ) روغن عصاره ای آویشن
در بسیاری از پاک کننده های خانگی کاملاً طبیعی از روغن عصاره ای آویشن استفاده می شود. نشان داده شده است که این روغن به ویژه در برابر باکتری های مقاوم به آنتی بیوتیک مفید است.

در سال 2011 محققان اثربخشی اسانس اسطوخودوس و آویشن را آزمایش کردند. هر دو روغن در یک استخر با بیش از 120 نوع باکتری مورد آزمایش قرار گرفتند. محققان دریافتند روغن عصاره ای آویشن در از بین بردن باکتری ها موثرتر از اسانس اسطوخودوس است.

روغن عصاره ای آویشن فقط برای مصارف خارجی است. نباید روغن آویشن را از طریق دهان مصرف کنید. قبل از استفاده در ناحیه آسیب دیده، حتماً عصاره روغن آویشن را با روغن حامل به صورت مساوی رقیق کنید. روغن های حامل رایج، شامل روغن های نارگیل و زیتون هستند.

استفاده از روغن عصاره آویشن رقیق نشده روی پوست ممکن است باعث التهاب و تحریک شود. افرادی که فشار خون بالا یا مشکلات پرکاری تیروئید دارند نباید از روغن عصاره ای آویشن استفاده کنند.

5 ) عصاره پونه کوهی
کارواکرول ماده ای است که در روغن عصاره ای پونه کوهی یافت می شود. این ماده خاصیت درمانی مهمی دارد که هنگام استنشاق، بهبودی و سلامتی را در بدن افزایش می دهد. مشخص شده است که روغن پونه کوهی به بهبود زخم معده و کاهش التهاب کمک می کند.

برای درمان عفونت های قارچی روی پوست خود، به ازای هر قاشق چای خوری روغن حامل، مانند روغن زیتون یا نارگیل، یک قطره روغن عصاره ای پونه کوهی اضافه کنید. مخلوط را به ناحیه آسیب دیده بمالید.همچنین می توانید روغن پونه کوهی را در هوا پخش کنید تا به پاک شدن عفونت های سینوسی کمک کند. شما نباید اسانس پونه کوهی را بخورید یا از روغن عصاره ای رقیق شده آن روی پوست خود استفاده کنید.شما می توانید باکتری ها را ریشه کنید با استفاده از یک ماده تمیز کننده خانگی که شامل اسانس پونه کوهی، سرکه، آب و لیمو باشد. با این حال بهتر است برای درست کردن چنین معجون هایی با افراد حرفه ای مشورت کنید.

منبع »  www.healthline.com/health/natural-antibiotics