ژل رویال بهبود زخم معده ناشی از استات را تسریع می کند

محصولات کلنی زنبور عسل مانند عسل، بره موم و ژل رویال از مواد جذاب غذاهای سالم هستند. این محصولات از دوران باستان به عنوان بخشی از طب سنتی مورد استفاده قرار می گرفته است. ژل رویال دارای ترکیب پیچیده ای از پروتئین ها، چربی ها، اسیدهای چرب، اسیدهای آمینه آزاد، اسیدهای آلی، استرول ها، فنل ها، قندها، نمک های معدنی، ویتامین ها و سایر مواد ناشناخته است. در بسیاری از مقالات علمی گزارش شده است که برخی از این ترکیبات می توانند پاسخ التهابی و روند عفونی را کاهش دهند و گردش خون در بافت ها را بهبود ببخشند. تحقیقات قبلی نشان داده است که خاصیت آنتی اکسیدانی ژل رویال می تواند با فعالیت بیولوژیکی اسیدهای آمینه آزاد ارتباط داشته باشد.

اثرات مفیدتر ژل رویال عمدتاً به ترکیبات فنلی مانند فلاونوئیدها نسبت داده می شود. فلاونوئیدها در فعالیت برخی از آنزیم ها از جمله سیکلو اکسیژناز و لیپوکسیژناز نقش دارند. ژل رویال همچنین تعادل بین اثرات پیش اکسیداتیو و آنتی اکسیدانی را تنظیم می کند.

در این مقاله علمی که در سال 2020 منتشر شده، تلاش شده به یکی از مهمترین خاصیت های ژل رویال که در طب سنتی مورد توجه بوده و امروزه علم نیز در اشل آزمایشگاهی در صدد اثبات آن است بپردازیم. خاصیت ژل رویال برای درمان زخم معده که در این آزمایش بر روی موش انجام شده و اثرات جالبی داشته است. این مقاله در چندین قسمت ارائه می شود که در قسمت اول آن به نکاتی مقدماتی در مورد ژل  رویال پرداخته شده است.

کوتاه در مورد ژل رویال
ژل رویال از زمان های بسیار قدیم برای سلامتی مورد توجه و استفاده بوده است و هنوز هم در طب سنتی و فرهنگ عامه آسیا بسیار مهم است.  ژل رویال ماده مترشحه غده زیرحنجره ای زنبورعسل از زنبور کارگر جوان است. این ماده ویژه و خاص، یک ماده غذایی منحصر به فرد برای ملکه زنبور عسل است.

اخیراً ژل رویال و اجزای آن برای تحقیقات متعدد مورد استفاده گسترده قرار گرفته اند. همچنین، گزارش شد که ژل رویال خام یا پروتئین های اصلی آن مانند رویالیزین، اسید 10-هیدروکسی-2- دکنوئیک و ژل ها بیشترین تأثیر را بر روی انواع مختلف باکتری ها، به ویژه بر روی باکتری های گرم مثبت دارند.

کوتاه در مورد زخم معده
زخم معده و زخم دوازدهه را می توان به عنوان بیماری زخم گوارشی تعریف کرد و در سطح جهانی یک مشکل شایع است. این بیماری به طور قابل توجهی باعث مرگ و میر زودرس می شود. بیماری گوارشی نقص نفوذی فراتر از عضله دیواره معده یا دوازدهه است و عوارض آن می تواند شامل خونریزی دستگاه گوارش فوقانی، سوراخ شدن و به ندرت انسداد خروجی معده باشد. همچنین، علائم اصلی زخم معده درد اپی گاستریک و سوزش معده است.

بسیاری از درمان های دارویی و غیر دارویی برای پیشگیری از بیماری زخم گوارشی و بهبود آسیب مخاط استفاده می شود. داروهایی مانند آنتی اسیدها، مهار کننده های پمپ پروتون (PPI)، آنالوگ های پروستاگلاندین، ​​آنتاگونیست های گیرنده هیستامین -2 (H2RA) و آنتی کولینرژیک ها عوارض خاصی دارند. داروهایی که برای پیشگیری و درمان زخم معده استفاده می شوند باید دارای اثر درمانی قوی و همچنین عوارض نادر باشند. همچنین، بسیاری از گیاهان و فرآورده های گیاهی از طریق ترمیم زخم، آنتی اکسیدان، ضد التهاب، محافظت از سلول، مهار ترشح معده، بهبود تولید مخاط، ضد ترشح و ضد H دارای فعالیت بالقوه ضد التهابی هستند.

اثر ژل رویال بر روی زخم معده
اثرات مفید ژل رویال که قبلاً شرح داده شد، می تواند در درمان زخم معده موثر باشد. بر این اساس بلوستوتسکی و همکارانش در سال 2009 نشان دادند که مصرف محصولات زنبورعسل می تواند ترشح اسید معده را کاهش داده و بهبود زخم معده را در موش ها تسریع کند. در این ارتباط باروس و همکارانش در سال 2006 نشان دادند که درمان با موم (ماده صمغی زنبورهای عسل) می تواند به طور قابل توجهی حجم معده، اسیدیته کل، pH و ضایعات معده ناشی از اتانول یا ایندومتاسین را کاهش دهد.

مخاط معده تحت شرایط مضر و پی در پی فیزیکی و شیمیایی مانند قرار گرفتن روزانه در معرض اسید و پپسین همراه با طیف وسیعی از عوامل بالقوه آسیب رسان مانند غذاهای خاص، طیف وسیعی از دما، مواد هیپراسمولار و ساینده، صفرای ریفلاکس شده و آب پانکراس، سموم باکتریایی و داروهای آسیب رسان قرار دارد. با این حال، یکپارچگی مخاط معده از طریق فعالیت سد مخاط معده حفظ می شود. استفاده از ژل رویال به دلیل داشتن خواص ضد باکتری، محافظتی، ضد التهاب، آنتی اکسیدان، تنظیم کننده سیستم ایمنی و ضد زخم توسط گیاه شناسان مدرن توصیه می شود.

با توجه به چندین اثر درمانی ژل رویال مانند ضد میکروبی بودن، گشاد کننده عروقی، محرک رشد و فعالیت ضد التهابی، این ماده برای درمان زخم ها نیز پیشنهاد می شود. همچنین، ژل رویال در مقایسه با روش های درمانی سنتی دارای هزینه کم و واکنش های جانبی کمتری است. بنابراین، مطالعه حاضر با هدف ارزیابی پتانسیل بهبودی ژل رویال در بهبود زخم های ناشی از اسید استیک در مخاط معده موش صحرایی نر انجام شده است. شرح این آرمایش و نتایج آن را در قسمت های بعدی از این مقاله می توانید دنبال کنید.

البته باید در این زمینه دقت داشت که ژل رویال یک ماده خاص با شرایط نگهداری خاص است. در نتیجه امکان استفاده از ژل رویال خام بدون توجه به شرایط نگهداری وجود ندارد. ژل رویال باید حتما در دمای زیر صفر قرار گیرد تا بتواند خواص خود را حفظ کند. این یکی از مهمترین شرایط نگهداری ژل رویال است که باید رعایت شود. در برخی تحقیقات برای حفظ شرایط ژل رویال، ابتدا این ماده توسط دستگاه فریز درایر در دمای منفی 75 درجه سانتی گراد به پودر تبدیل می شود و سپس برای استفاده آماده می گردد که به شدت میزان فساد پذیری ژل رویال در این نوع ماده کاهش پیدا کرده است. در این تحقیق با رعایت تمامی اصول برای نگهداری ژل رویال از ان استفاده شده تا تمامی خواص آن به موش های تحت آزمایش برسد

روند انجام آزمایش
روند انجام این آزمایش که بر روی موش های صحرایی انجام شده، می تواند اصالت این روش را تایید. این روند را در ادامه بخوایند.

حیوانات
96 موش صحرایی آلبینو ویستار از موسسه رازی بدست آمدند و پرورش یافتند. آنها در چرخه طبیعی روز و شب در دمای اتاق نگهداری شدند. انها با یک رژیم غذایی استاندارد آزمایشگاهی( تهیه شده توسط پارس با مسئولیت محدود، کرج، ایران ) تغذیه شدند و به آنها آب به مقدار نیاز داده شد.سپس تأییدیه از کمیته اخلاقی استفاده و مراقبت از حیوانات ازمایشگاهی دانشگاه علوم پزشکی قزوین، ایران، با شماره معتبر RES.IR بدست آمد. تمام پروتکل های مورد استفاده در این مطالعه رهنمودهای اخلاقی اعلامیه هلسینکی 1975 را تأیید می کنند.

ایجاد زخم های معده          
ما از روش تعریف شده توسط پیلاب و وانگ و همکارانش با تغییرات کوچک استفاده کردیم.ایجاد زخم معده از طریق این مدل ساده، مطلوب و دقیقا تولید زخم معده عمیق  در مدل های حیوانی بود. به این ترتیب بعد از 24 ساعت ناشتایی، شکم فوقانی موش ها تحت بیهوشی اتر باز شد. سپس 50 میکرولیتر اسیداستیک یخ زده30% به دیواره پیکره معده در ناحیه انحنای کمتر تزریق شده و دیواره معده با استفاده از پنبه اغشته به محلول نمک9/0% شسته شد. سپس ناحیه برش و پوست ناحیه برش بخیه زده شد. روزانه پوست توسط ید ضدعفونی می شد. همچنین تغذیه معمول پس از جراحی ادامه یافت.

رویه اصلی

با گذشت یک روز از القای زخم استیک حیوانات بطور تصادفی به 4 گروه تقسیم شدند (96 حیوان) به شرح زیر:
*    گروه کنترل (سالین نرمال)،
*    امپرازول ( بعنوان داروی مرجع،20 میلی گرم در کیلوگرم)
*    دو گروه ژل رویال(50 و200 میلی گرم در کیلوگرم).

تمام موارد تجویز خوراکی با استفاده از لوله اروگاستریک با حجم 2/0 میلی لیتر از روز اول تا چهاردهم انجام شد. موش ها در طول دوره ازمایشی به غذا و آب دسترسی آزاد داشتند. ژل رویال از کلنی های زنبورهای جنوب قزوین جمع آوری شد. از نرمال سالین بعنوان وسیله نقلیه ژل رویال و امپرازول استفاده شد.

تهیه بخش بافت شناسی و معاینه
در فواصل زمانی 10،7،4 و15 روز پس از القای زخم، حیوانات با استنشاق اتر بیهوش شده و معده با دقت برداشته شد. معده همراه با انحنای بیشتر برش خورده و با نرمال سالین شسته شد و سپس برای انجام مطالعه بافت شناسی به محلول 10% فرمالین منتقل شد. بخش های دیواره معده عمود بر سطح هر زخم بودند.

اسلایدها با روش H&E رنگ امیزی شدند و با بزرگنمایی زیاد رگ های خونی از نظر میکروسکوپی شناسایی شدند ( سه زمینه انتخاب شد. پس از شمارش سلول ها میانگین آن تعیین شد.) تمام اسلایدها توسط نرم افزار ورود سلولس مشاهده شد. تصاویر مرتبط توسط دوربین اولیمپوس DP25 گرفته شده است. سپس تعداد سلول های PMN  فیبروبلاست و رگ های خونی جدید شمارش شده است. برای ارزیابی اپیتلیزاسیون ما از سیستم

امتیازدهی اصلاح شده از ویژگی های بافت شناسی بافت زخم استفاده کردیم که قبلا توسط گال و همکارانش توصیف شده بود.به شکل زیر:
*    0: بدون سازمان دهی اپیتلیال،
*    1:  سازمان دهی اپیتلیال حداقل
*    2:  سازمان دهی اپیتلیال خفیف
*    3: سازمان دهی اپیتلیال متوسط
*    4: سازمان دهی اپیتلیال کامل.

تمام معاینه های هیستوپاتولوژی توسط یک اسیب شناس انجام شد که  نسبت به گروه های درمان بدون اطلاع بود.

تحلیل آماری
مقادیر موجود در جداول به عنوان معنی خطای استاندارد میانگین (SEM) آورده شده است. داده های جمع آوری شده با استفاده از بسته آماری نرم افزار علوم اجتماعی(SPSS )(نسخه 21.0،SPSS INC، شیکاگو، IL ایالات متحده امریکا) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

داده ها به عنوان میانگین خطای استاندارد میانگین توصیف شدند. مقایسه های متعدد در هر گروه از موش ها در فواصل زمانی انجام شد. میزان معنی داری اختلافات بین این گروه ها با استفاده از روش تحلیل واریانس(ANOVA) و بدنبال آن آزمون توکی پس از آزمون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. سطح P<0.05 بعنوان آماری معنی دار پذیرفته شد.

نتایج آزمایش برای اثر گذاری ژل رویال بر زخم معده
بهبود زخم ها با تجویز ژل رویال یا امپرازول طی 14 روز تسریع شد. بیشترین اثر بهبودی با ژل رویال با دوز 200 میلی گرم در کیلوگرم نشان داده شد. کاهش عمق زخم معده در موش هایی مشاهده شد که ژل رویال را در مقابل موش های گروه کنترل دریافت کرده اند.

پارامترهای بافت شناسی
نمایش بافت شناسی معده های تحت "زخم معده" در جداول 1و 2 نشان داده شده است. تجویز ژل رویال در هر دو دوز (50.200 میلی گرم در کیلوگرم) یا امپرازول (20 میلی گرم در کیلوگرم) کاهش تعداد لکوسیت های PMN در مقایسه با گروه کنترل نشان داده شد که در روزهای 4 ، 7 و 10 قابل توجه بود. در روز 7 و 10 ، اثر ژل رویال با دوز 200 میلی گرم در کیلوگرم بیشتر از امپرازول بود.

همچنین، تجویز روزانه امپرازول یا ژل رویال ( وابسته به دوز ) به طور قابل توجهی باعث افزایش فیبروبلاست های زخم معده، به ویژه در روز دهم آزمایش در مقایسه با گروه کنترل شد. با این حال، در پانزدهمین روز آزمون، اختلاف بین همه گروه ها از نظر آماری معنی دار نبود.تعداد عروق جدید در گروه امپرازول یا ژل رویال نسبت به گروه کنترل به طور قابل توجهی افزایش یافت. در این پارامتر، در روز هفتم، ژل  رویال در دوز 200 میلی گرم بر کیلوگرم از امپرازول موثرتر بود.

بهبود زخم
نمای میکروسکوپی زخم معده در جداول 1 و 2 نشان داده شده است.  تجویز ژل رویال یا امپرازول روند بهبودی زخم را تسریع می کند و در نتیجه، عمق زخم در گروه های تحت درمان، به ویژه در روزهای 4 و 15، کمتر از گروه کنترل است. ( جدول 2 ). پارامترهای بهبودی شامل عمق و مدت زمان بهبودی کامل تفاوت معنی داری در گروه های درمانی و گروه کنترل نشان داد

نمایش بافت شناسی
یافته های آسیب شناختی بافتی ترمیم زخم معدی در شکل 1 نشان داده شده اند. در روز چهارم کنترل، در مقایسه با موکوس معدی سالم، مشاهده بافت شناسی زخم موکوسی عمیقی را نشان می داد. گروه درمان شده با ژل رویال 200 افت اپی تلیوم سطحی را نشان دادند و بسیاری از سلول های اپی تلیال غده ای را پوست اندازی کرده بودند که به صورت شل در مجرای غده قرار داشتند. همچنین بسیاری از سلول های التهابی در بافت بینابینی قابل مشاهده بودند.  همچنین، گروه درمان شده با امپرازول نکروز موکوسی نشان داد.

التهاب، تشکیل بافت دانه بندی و سازماندهی با رسوب کلاژن نیز مشاهده شد اما فقط در گروه هایی که با ژل رویال یا امپرازول تحت درمان قرار گرفتند و این تغییرات به طور قابل توجهی پایین تر از گروه کنترل بود. همچنین در روزهای 7، 10 و 15 تشکیل بافت دانه بندی، تراکم فیبرو بلاست ها و رسوب فیبر کلاژن در گروه های تحت درمان بیشتر از گروه شاهد بود. اپیته سازی ناحیه زخم مرکزی تقریباً در روز چهاردهم در گروه ژل  رویال تکمیل شد.

 در مطالعه حاضر، اثرات بهبودی ژل رویال بر روی زخم های معده ناشی از اسید استیک بررسی شد. همچنین، داده های بافت شناسی نشان داد که تجویز خوراکی ژل رویال به طور قابل توجهی بهبود زخم های معده ناشی از اسید استیک را در مقایسه با شاهد تسریع می کند. مطابق با نتیجه ما، مطالعات قبلی همچنین فعالیت های بهبودی ژل رویال در زخم های مختلف را نشان داده است.

مدل آزمایشی اسید استیک به راحتی باعث ایجاد زخم شده و از نظر پاتوفیزیولوژی و مسیرهای اساسی مرتبط با آن در ترمیم زخم بسیار شبیه زخم معده انسان است. این زخم ها عمدتا به دلیل اثر خورنده اسید و بخشی از آن به دلیل افزایش ترشح معده در پاسخ به استرس ناشی از درد ناشی از جراحی شکم است.

این افزایش شامل انتشار برگشتی یون های H از طریق لایه مخاطی سطح به سمت لایه های داخلی دیواره معده است. این عواقب می تواند منجر به نارسایی بافتی شود که باعث آزاد شدن متا بولیت های اسید آراشیدونیک می شود و لکوسیت های پلی مورفونوکلئر (PMN) را جذب می کند. این اتفاق می تواند التهاب و آسیب سطحی را تحریک کند و در مخاط عمیق تر گسترش یابد تا باعث زخم مخاط شود و فاکتورهای رشد را غیرفعال کند که برای ترمیم و یکپارچگی مخاط لازم است.
چرا ژل رویال این اثرات را بر روی زخم معده دارد؟

ژل رویال زخم معده
ترکیبات فنلی ژل رویال از طریق فعالیت ترشح مخاط باعث سنتز پروستاگلاندین E2 (PGE2) می شود، که در تضاد با کاهش موکین مانند گلیکوپروتئین ها است. ترمیم زخم به خوبی سازمان یافته است که به چهار مرحله همپوشانی شامل هموستاز، التهاب، تکثیر و بازسازی تقسیم می شود.

در این مطالعه ، با گذشت 4 روز از القای زخم اسید استیک، درجه بالایی از زخم (μm 93/23 ± 5/812) در گروه کنترل مشاهده شد. مطالعات قبلی نشان داد که در حیوانات گروه کنترل، طی دو هفته با بهبود خودکار، اندازه زخم کاهش می یابد. این درمان خودکار به دلیل آسیب مخاطی است که به طور سازنده و موثری باعث تحریک مخاط مجاور و بستر زخم به عوامل مخفی رشد می شود.

درمان با ژل رویال بهبود زخم را بسیار تسریع کرد که در برخی از بازه ها از اثر امپرازول قوی تر بود. مطالعات قبلی نشان داد که سرکوب پروستاگلاندین های درون زا برای از بین بردن حذف از طریق بیان و انتشار بیش از حد سیتوکین، از بین می روند. این ترشحات پایه اسید معده افزایش یافته و مکانیسم دفاعی مخاط ضعیف می شود. بنابراین ناحیه ضخیم ضعیف شده منجر به تاخیر در بهبود زخم می شود.

معده از دو مکانیسم برای محافظت از خود در برابر اسید و پپسین استفاده می کند. ازاین رو، یکی از آنها کنترل میزان تولید اسید و پپسین از طریق بازخورد هورمونی و عصبی و تولید متناسب مخاط و بی کربنات است. اگر تعادل بین این دو برطرف شود. به عنوان مثال، با مهار تولید پروستا گلاندین ها ، سد دفاعی معده را تضعیف می کند. علاوه بر این، با جداسازی بی کربنات و شیب pH بین اپی تلیوم معده و مجرای آن می توان با کاهش تماس مستقیم جسمی بین آب معده و اپیتلیوم معده، محافظت از مخاط معده را تقویت کرد. این واج های محافظ همچنین روند بهبود آسیب های اپی تلیال را تسهیل می کنند.

ایجاد زخم های معده یک واقعه چند عاملی است که مرحله اول آن تخلیه مخاط است. بنابراین ، سلول های اپی تلیال حساس به آسیب سلول هستند و تولید بیش از حد رادیکالهای آزاد آغاز می شود. رادیکال های آزاد باعث آسیب سلول برگشت پذیر و برگشت ناپذیر و مرگ سلول می شوند. ژل رویال تعادل بین اثرات پیش اکسیداتیو و ضد اکسیداتیو را تنظیم می کند و خاصیت آنتی اکسیدانی دارد.   

از طرف دیگر، گونه های اکسیژن فعال (ROS) در پاتوژنز و تولید زخم معده نقش دارند که در نتیجه اقدامات ترکیبی جراحی شکم و تزریق اسید استیک رخ می دهد. اکنون مشخص شده است که تولید بیش از حد ROS شامل التهاب دستگاه گوارش و زخم معده است. معلوم شده است که استرس اکسیداتیو یکی از مهم ترین عوامل بیماری زایی است که می تواند مستقیماً بر آسیب های اکسیداتیو از جمله پراکسیداسیون لیپید، اکسیداسیون پروتئین و آسیب DNA تأثیر بگذارد که می تواند منجر به مرگ سلول شود.

بنابراین، ژل رویال به دلیل اثرات ضد التهابی و آنتی اکسیدانی می تواند این شرایط را معکوس کرده و بهبود زخم را تسهیل کند. در این راستا، طبق تحقیقات موجود، ژل رویال خاصیت آنتی اکسیدانی موثر و ظرفیت مهار رادیکال های آزاد دارد. به عنوان مثال، نشان داده شده است که ژل رویال می تواند آنزیم و پراکسیداز را در بدن و آزمایشگاه مهار کرده و از DNA در برابر آسیب اکسیداتیو محافظت کند.

درمان زخم معده ژل رویال
بخش های بافت شناسی معده موش صحرایی آسیب ناشی از اسید استیک و همچنین روند بهبودی ناشی از ژل رویال یا امپرازول را نشان می دهد. تقریباً به همین ترتیب، تجویز امپرازول می تواند به طور قابل توجهی ترشحات معده پایه و تحریک شده توسط هیستامین را در موش های صحرایی مبتلا به زخم که منجر به کاهش اسیدیته معده، کاهش تولید اسید و کاهش حجم معده می شود، مهار کند. بنابراین، ژل رویال ممکن است همان مکانیزم را داشته باشد یا به روشی مشابه عمل کند.

گزارش شده است که به نظر می رسد ژل رویال یک اثر محرک بر رشد عصب دارد، و تمایز سلول های عصبی از سلول های بنیادی / مولد را آسان می کند. یکی از ترکیبات منحصر به فرد ژل رویال، اسید چرب ترانس غیر اشباع هیدروکسی دیکانوئیک است که ممکن است به عنوان یک عامل نوروتروفیک عمل کند. این ترکیب احتمالاً این اثر تکثیر را بر مخاط معده دارد.در طول بهبودی، بافت دانه بندی تحت بازسازی مداوم قرار می گیرد. به این وسیله سلول های التهابی که در مرحله اولیه بهبودی ظاهر شده بودند، توسط فیبروبلاست و رگ های ریز در مرحله بهبود دیر، جایگزین می شوند.

نتایج ما نشان داد که ژل رویال می تواند به طور موثری لکوسیت PMN را کاهش دهد و در نتیجه التهابات را کاهش دهد و در این زمان فیبروبلاست و رگ عروقی جدید را افزایش می دهد. همه این شرایط باعث بهبود زخم و اپیتلیالیزاسیون مجدد زخم می شود.

این فرآیندها توسط عوامل رشد واسطه هستند. بنابراین ممکن است ژل رویال باشد که می تواند تولیدات پلاکت، بافت آسیب دیده و ماکروفاژها را تحریک کند تا تداوم لایه پوششی را بازیابی کند. این موضوع برای بهبود زخم ضروری است؛ زیرا مانعی ایجاد می کند که از بافت دانه بندی در برابر آسیب های مکانیکی و شیمیایی محافظت می کند.

مکانیسم های فرضی دیگر، علاوه بر افزایش تولید مخاط و سطح آنتی اکسیدان، از یک طرف ممکن است شامل کاهش ترشح اسید معده باشد. همه این عوامل جمع شده می تواند باعث رگ زایی، تکثیر سلولی، مهاجرت سلولی و بلوغ بافت دانه ای شود.

مطالعات دیگر چه می گویند؟
در انطباق با توضیحات ما، بلوستوتسکی و همکاران گزارش شده است که استفاده از چندین محصول زنبور عسل از جمله ژل رویال می تواند ترشح اسید و فعالیت پپسین را کاهش دهد و بهبود زخم معده را تسریع کند.

همچنین، نتایج مطالعات د باروس و همکاران و ال هادی نشان داد که موم تجویز شده از طریق فعالیت محافظتی به طور قابل توجهی تعداد و عمق زخم معده را کاهش می دهد. تولید مخاط یا پروستاگلاندین ها را افزایش داد. و میزان ترشح اسید، اسیدیته و اثر ضد هیستامین را کاهش می دهد.

یافته های چارنسکی و همکاران مشخص شد که درمان با بره موم با کاهش قابل توجه تعداد زخم و سطح آن، ترمیم زخم معده را تسریع می کند. این یافته ها از نتایج ما پشتیبانی می کند.

بر اساس فعالیت ضد باکتریایی ژل رویال ، مکانیسم دیگری از اثرات ضد زخم پیشنهاد شد، اما ارزیابی بیشتر این اثر ضد باکتریایی در رابطه با مهار رشد هلیکوباکتر پیلوری ( علت اصلی ایجاد زخم ) مورد نیاز است.

 علاوه بر اثر ضد باکتری، ژل رویال همچنین حاوی خواص آنزیمی و وازودیلاته است و به طور بالقوه می تواند به بهبود زخم کمک کند.
نتیجه این تحقیق برای اثر ژل رویال بر زخم معده

نتایج مطالعه حاضر نشان می دهد که ژل رویال می تواند یک منبع مفید برای تولید یک محصول ضد التهاب استاندارد باشد. خصوصاً با توجه به اینکه مطالعات سم شناسی بی ضرر بودن این ماده طبیعی را نشان داده است. بنابراین، استفاده از این محصول طبیعی می تواند برای مدیریت زخم های مزمن معده برای بیمارانی که ترشح بیش از حد اسید معده دارند مانند گاسترینوما توصیه شود.